VVT-i

W systemie VVT-i komputer w zależności od obrotów, obciążenia silnika oraz otwarcia przepustnicy sam reguluje, kiedy otwarte zostaną zawory dolotowe. Krzywa momentu obrotowego jest dzięki temu płaska, czyli większy moment obrotowy możliwy jest do osiągnięcia już podczas niższych prędkości obrotowych. W ślad za tym wzrasta także elastyczność silnika oraz niższe spalanie. W autach z silnikiem VVT-i zauważalna jest dynamiczna reakcja auta na naciśnięcie na pedał gazu. VVT-i Toyoty działa podobnie do systemu i-VTEC stosowanego przez Hondę. System VVT-i Toyota zaczęła stosować w 1996 roku, zastępując nim starszy system VVT, który stosowano w latach 1991-1996.

W roku 1998 Toyota wprowadziła także Dual VVT-i – system w który zaczęto wyposażać duże, nowoczesne silniki tej marki, np. 3.5 L V6. Nowością wówczas był także system VVTL-i, który mógł też sterować wzniosem zaworów, bowiem wałki w systemie tym miały osobne krzywki dla wysokich i niskich obrotów. Silniki VVTL-I nie spełniały jednak norm emisyjnych EURO IV, dlatego Toyota musiała wycofać je z większości rynków.

Zobacz też: D4D