Strona główna » Moto » Testy aut » Nowe » Test Mitsubishi ASX: wierny przyjaciel

Test Mitsubishi ASX: wierny przyjaciel

17 stycznia 2011, 12:35

Tomasz Korniejew

REKLAMA

Recenzowanie aut typu Mitsubishi ASX jest nie lada wyzwaniem. Z jednej strony niczym szczególnym nie zachwycają, z drugiej nie ma się do czego przyczepić. ASX to wygodne w codziennej eksploatacji auto, którym jazda nie rzuca na kolana, ale też nikogo nie rozczaruje.

Jeszcze całkiem niedawno mało który polski kierowca wyobrażał sobie SUV-a z napędem na jedną oś. Tego typu auta, pochodzące głównie z importu ze Stanów Zjednoczonych wywoływały pewien grymas na twarzy. Coś tu nie pasowało, to jak kampania Suzuki Swifta i Joanny Brodzik – nie wiadomo kto się z nią miał identyfikować. Kobiety w wieku pani Joanny nie widziały w sobie odzwierciedlenia bohaterki serialu „Magda M”, natomiast te które się z nią identyfikowały w większości nie mogły się jeszcze ubiegać o prawo jazdy. Tymczasem kompaktowy SUV - Mitsubishi ASX z napędem na jedną oś naprawdę nas nie rozczarował.

REKLAMA

Zobacz również: Opinie kierowców o Mitsubishi ASX

Nadwozie

Wygląd Mitsubishi ASX-a może się podobać. Samochód nie jest krzykliwy i ma odpowiednie proporcje. Przednia część nadwozia sprawia wrażenie masywnej – „groźne” reflektory, duża maska i dość „agresywny” wlot powietrza potęgują wrażenie, że mamy do czynienia ze sporym, mocnym pojazdem. Tył nowego Mitsubishi prezentuje się mniej atrakcyjnie, ale nie można powiedzieć o nim, że jest brzydki. Całość tworzy zwartą bryłę. Gdy spojrzymy na samochód z boku wyraźnie widać zwiększony w stosunku do typowych aut osobowych prześwit (19,5 cm).
Wymiary zewnętrzne Mitsubishi ASX są kompaktowe – długość 429,5 cm, szerokość 177 cm, wysokość 161,5 cm.

Wnętrze

W przedziale pasażerskim Mitsubishi ASX-a, króluje czerń z niewielką domieszką szarości. Tablica przyrządów nie wyróżnia się niczym szczególnym poza świecącym pomiędzy „zegarami” kolorowym wyświetlaczem.

Kokpit jest uporządkowany, czytelny, a obsługa ergonomiczna. Całość wykończono materiałami przyzwoitej jakości i zadbano o dokładny montaż. Biorąc pod uwagę kompaktowe gabaryty samochodu cieszy przestronność wnętrza. Zarówno z przodu, jak i z tyłu miejsca jest wystarczająco dużo. Nie można narzekać również na brak miejsca na bagaże. Do przedziału bagażowego ASX-a przy normalnym położeniu foteli zapakujemy 419 l pakunków.
Warto wspomnieć o wygodzie fotela kierowcy. Pokonywanie dłuższych tras ASX-em nie jest męczące dla kręgosłupa.

Zobacz również: Nissan Qashqai: bestseller po liftingu

Testowana przez nas odmiana Invite wyposażona była w kilka podnoszących komfort dodatków (w stosunku do wersji bazowej Inform. Były to m.in.: kierownica obszyta skórą, automatyczna klimatyzacja, duża konsola środkowa z przesuwanym podłokietnikiem, czy podświetlany i chłodzony schowek na rękawiczki.

Dalej: napęd/układ jezdny

Napęd/układ jezdny

Pod maską widocznego na zdjęciach samochodu pracowała benzynowa jednostka o pojemności 1,6 litra i mocy maksymalnej 117 KM. Według danych fabrycznych ważący 1270 kg pojazd z tym napędem rozpędza się od 0 do 100 km/h w 11, 4 sekundy. To nie za szybko, zwłaszcza gdy weźmiemy pod uwagę perspektywę podróżowania z rodziną i bagażami.

Zobacz również: Mercedesy z dieslami Renault?

Jednak w praktyce jazda testowanym ASX-em nie była irytująca. Niewielka jednostka napędowa jest o dziwo dobrze wyciszona, co jest istotne ze względu na fakt, że zwłaszcza podczas wyprzedzania przy wyższych prędkościach zachodzi potrzeba używania wysokich obrotów silnika.

W codziennej jeździe miejskiej niewielka moc auta nie przeszkadza. Co więcej kompaktowe gabaryty pojazdu w połączeniu z przestronnym wnętrzem uprzyjemniają eksploatację samochodu. Zwłaszcza podczas weekendowych zakupów.

Zobacz również: Kia Sportage: nie dla nudziarzy

Z napędem współpracuje manualna pięciobiegowa przekładnia. Poszczególne przełożenia są dość długie i nie trzeba często sięgać do dźwigni zmiany biegów. W trasie przydałby się jednak szósty bieg.

Testowana przez nas odmiana ASX-a wyposażona była w napęd jedynie na przednią oś. Tym samym Mitsubishi tylko udawał auto uterenowione, ale za to doskonale nadawał się od do podjazdów pod wysokie krawężniki, przejazd po nierównej drodze gruntowej, takiej z głębokimi dołkami na przedmieściu aglomeracji, czy parkowanie na wysokiej zaspie. A to w polskich realiach znaczy wiele.

Warto zauważyć, że rezygnacja z napędu na obie osie niesie ze sobą oszczędności nie tylko biorąc pod uwagę koszt zakupu, ale również eksploatacji. Średnie spalanie w ruchu miejskim podczas testu naszego ASX-a wyniosło ok. 8,4 l/100 km. To dobry wynik.

Jazda ASX-em jest przyjemna. Zawieszenie komfortowo tłumi nierówności nawierzchni. Nadwozie jest jednak wrażliwe na boczne podmuchy wiatru.

Dalej: podsumowanie i dane techniczne

Podsumowanie

Mitsubishi ASX to propozycja dla osób, które szukają samochodu wszechstronnego, ale nie krzykliwego. Testowany silnik wykazywał umiarkowaną dynamikę, ale był oszczędny. Zawieszenie niewielkiego Crossovera komfortowo tłumi nierówności polskich dróg, autem sprawnie zaparkujemy na ciasnym parkingu i wygodnie przewieziemy rodzinę oraz sporo bagażu.

Zobacz również: Fiat i Chrysler będą produkować Alfy Romeo i Jeepy w Europie

Podwyższony prześwit ułatwi eksploatację samochodu zwłaszcza w okresie jesienno zimowym. Słowem Mitsubishi ASX ma wszystko to, czego przeciętny polski kierowca potrzebuje od auta. Z drugiej strony w samochodzie nie znajdziemy nic, co mogłoby nas zachwycić. A przy cenie testowanej odmiany 80 340 zł (77 340 zł cena promocyjna) dla niektórych poprawność i praktyczność to cechy, które mogą być zbyt mało przekonujące, by sięgnąć do portfela.

Zobacz również: Nowe turbodiesle w Jeepie

Opinie kierowców:

Jakub Tujaka: Mitsubishi ASX z benzynową jednostką o pojemności 1,6 litra i napędem na jedną oś, krótko mówiąc, daje radę. Nie potrzeba niczego więcej do sprawnego poruszania się po mieście i weekendowych wycieczek. Silnik pracuje cicho i zadowala się średnim spalaniem na poziomie 8,5 litra. Wnętrze auta jest przestronne a do obsługi wszystkich przyrządów szybko można się przyzwyczaić. Niemal dwudziesto centymetrowy prześwit pozwala na bezstresowe przejechanie po nieutwardzonej drodze.

Paweł Dobosz: Samochód ładnie wygląda, nieźle jeździ i w razie potrzeby potrafi poradzić sobie z przejazdem polną drogą. Jednak siedząc za kierownicą miałem wrażenie, że jadę Lancerem. Niby to nie wada ale mi przeszkadzało, że stylizowany na auto terenowe samochód wygląda w środku niemal tak samo jak rodzinny sedan. Nie rozumiem też dlaczego auto jest tak drogie – blisko 10 tysięcy droższe od wspomnianego Lancera.