Wniosek o ogłoszenie upadłości firmy transportowej

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 10 i nast. ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze ogłoszenie upadłości ma miejsce wobec dłużnika, który stał się niewypłacalny. Podstawą do ogłoszenia upadłości jest zatem niewypłacalność zdefiniowana w art. 11 P. u. n. Według ust. 1 tego przepisu zasadą jest, iż dłużnika należy uznać za niewypłacalnego jeśli nie wykonuje on swoich zobowiązań. Dla potrzeb postępowania upadłościowego przyjęto jednak, że niewypłacalność jako podstawa ogłoszenia upadłości jest wtedy, gdy dłużnik nie wykonuje swych wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Niewykonywanie zaś przez dłużnika wymagalnych zobowiązań niepieniężnych zgodnie z art. 11 p.u.n. nie stanowi samo przez się jeszcze podstawy do uznawania go za niewypłacalnego. W razie niewykonywania przez dłużnika jego zobowiązań niepieniężnych o niewypłacalności, jako podstawie ogłoszenie upadłości, można mówić wtedy, gdy zobowiązanie niepieniężne zostanie przekształcone w wymagalne zobowiązanie pieniężne, którego dłużnik nie będzie wykonywał, albo też gdy wierzycielowi przysługuje prawo żądania zapłaty w zamian za niewykonane zobowiązanie niepieniężne i dłużnik tego żądania nie spełnia w terminie.

Zobacz też: Import towarów w procedurze uproszczonej - rozliczenie korekty

Odnośnie zaś dłużników będących osobami prawnymi bądź jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, którym odrębne przepisy przyznają zdolność prawną, art. 11 ust. 2 p.u.n. reguluje drugą podstawę niewypłacalności. Te podmioty są niewypłacalne także wtedy, gdy ich zobowiązania przekroczą wartość ich aktywów i to nawet wtedy, gdy na bieżąco wykonują swoje zobowiązania. Zgodnie z art. 21 p.u.n. wniosek o ogłoszenie upadłości należy złożyć w ciągu dwóch tygodni od chwili powstania w spółce stanu niewypłacalności. Obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości obwarowany jest sankcją odszkodowawczą określoną w ust. 3 komentowanego przepisu oraz odpowiedzialnością przewidzianą w art. 373 (zakaz prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia określonych funkcji).

Zgodnie z treścią art. 21 p.u.n.

1. Dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości.
2. Jeżeli dłużnikiem jest osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, spoczywa na każdym, kto ma prawo go reprezentować sam lub łącznie z innymi osobami.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, ponoszą odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek niezłożenia wniosku w terminie określonym w ust. 1.

I. Obowiązek zgłoszenia wniosku

Ogłoszenie w odpowiednim czasie upadłości leży przede wszystkim w interesie wierzycieli, obowiązek jednak zgłoszenia wniosku w tym przedmiocie nałożono tylko na dłużnika oraz osoby mające prawo go reprezentować. Wierzyciele bowiem zazwyczaj nie wiedzą, czy nie wykonuje on "swoich wymagalnych zobowiązań" lub czy stan bierny jego majątku przewyższa stan czynny (należy tu podkreślić, że krąg osób zobowiązanych do zgłoszenia wniosku o głoszenie upadłości dłużnika zawiera się w znacznie szerszej kategorii osób uprawnionych do dokonania tej czynności).
Obowiązek ukonstytuowany w art. 21 ust. 1 ustawy powstaje z chwilą zaistnienia przesłanek do ogłoszenia upadłości i nie ustaje, aż do chwili jego wypełnienia lub do chwili, kiedy dłużnik stałby się na powrót wypłacalny.

Zobacz też: Nowe wzory formularza wpłaty gotówkowej oraz polecenia przelewu na rachunek organu celnego

Obowiązek nałożony w art. 21 ust. 1 p.u.n. istnieje niezależnie od wewnętrznych podziałów kompetencji i ich rozdziału pomiędzy różne organy w strukturze wewnętrznej przedsiębiorcy.
W wypadku spółdzielni nawet uchwała walnego zgromadzenia decydującego o prowadzeniu działalności w dalszym ciągu, mimo istnienia przesłanek do ogłoszenia upadłości, nie zwalania członków zarządu z tego obowiązku jak i z określonej w ust. 3 odpowiedzialności. W wypadku spółek i spółdzielni opinia rady nadzorczej, komisji rewizyjnej czy jakiegokolwiek innego organu pozostaje bez znaczenia dla oceny prawidłowego wypełnienia obowiązku tu nałożonego.

Tekst: Emilia Misztal, aplikant radcowski Kancelaria Radców Prawnych i Doradców Podatkowych Bernatowicz Komorniczak Mazur sp.p.