Test: Suzuki GSX-S1000F

Podobnie jak GSX-S750 także GSX-S1000 zadebiutował w roku 2015. Trzeba jednak od razu wspomnieć, że pomimo 3 lat obecności na rynku Suzuki GSX-S1000F jest wciąż rzadko spotykanym okazem na polskich drogach. A szkoda, bo moim zdaniem jest to jeden z ładniejszych motocykli na naszym rynku. Przez charakterystyczne przednie światła i wąską przednią szybę wygląd Suzuki dziwnym trafem kojarzy mi się z drapieżną rybą z głębin oceanów, która czeka na swoją ofiarę. Boczne owiewki i zbiornik paliwa poprzecinane ostrymi liniami i wyraźnymi przetłoczeniami prezentują się rasowo, a czarno-czerwone malowanie dodaje szczypty agresji. Podobają mi się również wieloramienne felgi, ciekawie zaprojektowane lusterka oraz rama i wahacz pomalowane na czarno, z kolei do gustu nie przypadły mi staromodne kierunkowskazy (aż się prosi o LED-owe zamienniki). Japoński sprzęt mierzy 2115 mm długości, 795 mm szerokości, 1180 mm wysokości, zaś rozstaw kół to 1460 mm, a kanapę umieszczono na wysokości 810 mm.

Pozycja za kierownicą jest wygodna, ale angażująca w prowadzenie. Jest dokładnie taka, jakiej oczekuje się w przypadku motocykla sportowo-turystycznego, jakim jest Suzuki GSX-S1000F. Podwyższona kierownica umożliwia podróżowanie z bardziej wyprostowanymi plecami niż w przypadku "sporta", zaś podnóżki umieszczone wyżej niż w przypadku zwykłego "turystyka" umożliwiają pobawienie się na zakrętach. Przed kierowcą umieszczono kierownicę firmy Renthal i co ciekawe, nie jest to element akcesoryjny a standardowa kierownica montowana w fabryce. Na kierownicy znalazły się m.in. przełączniki do sterowania komputerem pokładowym oraz kontrolą trakcji. Elektroniczny wyświetlacz jest wystarczająco czytelny i wyświetla wszystkie informacje, które interesują motocyklistę, czyli m.in. prędkość, obroty silnika, temperaturę silnika, zapięty bieg i zużycie paliwa.

Silnik zastosowany w Suzuki GSX-S1000F wywodzi się z modelu GSX-R, produkowanego w latach 2005-2008. Oczywiście jednostkę napędową przystosowano do użytkowania w bardziej "cywilnym" modelu, dlatego też moc zmniejszono do 145 KM (przy 10 000 obr./min) zaś maksymalny moment obrotowy wynosi 106 Nm przy 9500 obr./min. Motor połączono z 6-biegową skrzynią manualną. Czterocylindrowy "litr" pracuje aksamitnie i płynnie oraz jest wystarczająco elastyczny w codziennym użytkowaniu. Nie ma problemu z tym, by w trakcie jazdy po mieście wrzucić wyższy bieg i toczyć się mając około 4000 obr./min na obrotomierzu, a przejazdy w korku także nie robią na "gixesie" wrażenia. Jednak gdy najdzie nas ochota, sportowo-turystyczne Suzuki potrafi pokazać swój pazur. Sportowy rodowód jednostki napędowej daje o sobie znać podczas gwałtownego przyspieszania, kiedy to motocykl nabiera prędkości jak zły, bezproblemowo łamiąc barierę 200 km/h i ciągle prąc na przód bez większych oporów. Łatwo zapomnieć o ograniczeniach prędkości, bowiem poważne naruszenie ograniczeń prędkości na tej maszynie może zająć dosłownie sekundy. Skrzynia biegów jest precyzyjna, działa lekko i ma krótki skok dźwigni, dzięki czemu zmiana przełożeń następuje w ułamku sekundy. Szkoda, że zbiornik paliwa ma pojemność tylko 17 litrów, ponieważ w trakcie testu dość często musiałem bywać na stacji paliw.

Pod względem prowadzenia nie mam do czego się przyczepić. Suzuki GSX-S1000F prowadzi się jak po sznurku, pewnie i stabilnie. Zdecydowanie zachęca do wybierania krętych dróg i wykorzystywania pełnych możliwości maszyny. Ważący 214 kg motocykl chętnie i zwinnie zmienia kierunek jazdy, a zawieszenie sprawuje się idealnie. Amortyzatory i sprężyny dobrano tak, że w każdych warunkach Suzuki zapewnia kontrolę nad sytuacją na drodze - zawieszenie jest zwarte, dość sztywne i nie pozwala na bujanie, ale jednocześnie zapewnia na tyle dużo komfortu, że dalsze wyjazdy nie są katorgą. Na nierównościach nie uświadczymy dzikiego podskakiwania, ponieważ zawieszenie sprawnie pochłania niedoskonałości dróg, a przy tym skutecznie dba o kontakt opon z asfaltem. Zero nerwowości, pełen spokój i skupienie na świetnym przejeździe. Warto dodać, że przednie zawieszenie jest regulowane, a tylny amortyzator ma regulację napięcia wstępnego sprężyny, dzięki czemu każdy może dostosować je do swoich preferencji. Warto wspomnieć, że "gixes" świetnie współpracuje z kierowcą - bez wyraźnego komunikatu nie chce się poderwać na tylne koło, co pozwala na skuteczne przyspieszanie bez obaw o zrobienie wheelie. Dzięki kontroli trakcji mniej wprawni kierowcy też mogą zasmakować emocji serwowanych przez GSX-S1000F bez obaw, że przesadzą z gazem na zakręcie. Bardziej doświadczeni motocykliści mogą znieczulić system lub całkowicie wyłączyć kontrolę trakcji. Układ hamulcowy od firmy Brembo jest bardzo skuteczny, dzięki czemu wytracanie prędkości jest bardzo łatwe.

Suzuki GSX-S1000F to przedstawiciel grupy motocykli tzw. sportowo-turystycznych. Wydawać by się mogło, że na rynku są takie sprzęty jak m.in. Ducati Multistrada lub BMW BMW S 1000 XR, jednak są to maszyny trochę innego typu. Najbliższym rywalem litrowego "gixesa" jest Kawasaki Z1000SX, które pod względem budowy i przeznaczenia najbliżej jest zbliżone do Suzuki. Testowany model japońskiego producenta nie tylko sprawdzi się w codziennym użytkowaniu, ale także poradzi sobie w trakcie wypadu na tor wyścigowy, a po doposażeniu go w dodatkowe kufry można się nim wybrać na dalsze wyjazdy w ekspresowym tempie. GSX-S1000F ujmuje świetnym prowadzeniem, mocnym i elastycznym silnikiem, dopracowanym podwoziem i skutecznymi hamulcami. W moich oczach nie ma większych wad i trudno doszukać się w nim jakichkolwiek mankamentów. Największymi minusami są stosunkowo mało pojemny zbiornik paliwa i konieczność zmiany ustawień kontroli trakcji po zatrzymaniu pojazdu, ale czy to faktycznie są uciążliwe minusy? Moim zdaniem nie. Suzuki udało się stworzyć fantastyczny sprzęt, który już po pierwszych kilometrach potrafi przekonać do siebie motocyklistę w niemal każdych warunkach. Szkoda, że Suzuki GSX-S1000F wciąż jest tak rzadko spotykane na ulicach.

Suzuki GSX-S1000F - dane techniczne