Legendarni kierowcy: Barry Sheene

Barry Sheene urodził się w 1950 roku w Wielkiej Brytanii. Karierę w Mistrzostwach Świata zaczął od startów w dwóch kategoriach jednocześnie  – w zespole Kreidler i Suzuki. W niższej (Kreidlerze) wygrał zaledwie jeden wyścig, natomiast w wyższej (Suzuki) walczył o tytuł wicemistrza. Kolejnym etapem jego kariery była klasyfikacja w najwyższej kategorii 500cc, w której dwukrotnie z rzędu zdobył tytuł mistrzowski. W latach 1976-1977 aż 11 razy stawał na najwyższym stopniu podium. Tytuł mistrza Sheene utracił w roku 1980 i nie potrafił już go odzyskać. Powodem czego była jego decyzja o przejściu do zespołu Yamaha. Nie odnosząc w nim jednak sukcesów powrócił do zespołu Suzuki.

W Wielkiej Brytanii było wielu kierowców, którzy osiągnęli na torze więcej niż Barry, lecz to tylko on przykuwał uwagę widzów. Najbardziej znany był ze swoich spektakularnych kraks. Wyścigi motocyklowe to dyscyplina, w której każdy zakręt może okazać się tragiczny w skutkach. Trudne sytuacje na torze nie ominęły także Sheene'a.  Wypadek na Daytonie w 1975 roku zakończył się przejechaniem 300 m na plecach w wyniku czego stracił znaczną cześć skóry, co było powodem jego problemów z nerkami. Po siedmiu tygodniach rekonwalescencji wrócił na tor.

Po wypadku Sheene doszedł do wniosku, że musi zrobić coś, by podnieść bezpieczeństwo jazdy. Wymyślił więc i opracował, pierwsze ochraniacze na plecy dla motocyklistów. Rozdawał je swoim rywalom przed wyścigami.

Zobacz też: Legendarni kierowcy: Rauno Aaltonen

Barry znany jest także z rywalizacji na torze z amerykańskim zawodnikiem Kenny Robertsem. Obaj zawzięcie walczyli okrążenie za okrążeniem, wyprzedzali się nawzajem po kilkanaście razy. Ostatecznie wygrał jednak Roberts. 

Sheene pamiętany jest także jako człowiek charyzmatyczny, głównie ze względu na to, że palił dużo papierosów i łączyły go liczne relacje z kobietami. Murray Walker - komentator sportów motorowych tak skomentował osobowość Barryego: ,,Pewne rzeczy, które wiem na temat Barryego, zdecydowanie zachowam dla siebie. Mogę powiedzieć tyle, że jego kontakty z kobietami były spektakularne, dramatyczne i niezwykle intensywne, a do tego bardzo częste".

Zobacz też: Historia motoryzacji: logo Ferrari

W 1990 roku przeniósł się do Australii. Pracował tam jako komentator motoryzacyjny. Za swoje osiągnięcia został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego. Zmarł na raka w marcu 2003 roku.