Tunezja

Wiza, przepisy wjazdowe

Od obywateli polskich wymagane są wizy bez względu na kraj zamieszkania. Obywatele polscy niezależnie od kraju, z którego rozpoczynają podróż, mogą wjeżdżać do Tunezji bez wizy tylko w ramach wyjazdów grupowych organizowanych przez biura podróży i pod warunkiem przekroczenia granicy wraz z grupą, zgodnie z listą pasażerów linii lotniczych. Powrót powinien nastąpić na tych samych zasadach. Od turystów przekraczających granice indywidualnie – nawet z wykupionymi w biurze podróży biletami i świadczeniami w ramach wycieczki – wymagane są wizy. Dotyczy to szczególnie osób przybywających do Tunezji promem. Wizy tranzytowe wydawane są na 24 godziny w tranzycie lotniczym i 48 godzin w tranzycie lądowym. Wizy wydawane są przez przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne Tunezji. Maksymalny okres ważności wizy wynosi trzy miesiące. W przypadku przedłużenia pobytu należy przedstawić przedłużoną rezerwację hotelu lub zgodę osoby zapraszającej. Łącznie pobyt turystyczny nie może trwać dłużej niż 3 miesiące. Przy wjeździe nie wymaga się biletu powrotnego ani posiadania określonej kwoty na czas pobytu. Paszport powinien być ważny co najmniej 3 miesiące dłużej niż data deklarowanego powrotu. Wjazd do Tunezji powinien nastąpić na podstawie paszportu nie budzącego wątpliwości co do jego autentyczności. Wszelkie uszkodzenia mechaniczne dokumentu, zamazane dane osobowe, wizy czy pieczęcie mogą spowodować uciążliwą procedurę wyjaśniającą lub cofnięcie z granicy. Podjęcie pracy możliwe jest po uzyskaniu karty pracy i karty czasowego pobytu. Kartę pracy załatwia pracodawca w Ministerstwie ds. Zatrudnienia, przy czym firmy zagraniczne mają zagwarantowaną w statucie możliwość zatrudniania cudzoziemców. Kartę pobytu załatwia zainteresowany w wydziale ds. cudzoziemców w siedzibie gubernatora, na którego terenie znajduje się zakład pracy. W przypadku podjęcia studiów obowiązuje ta sama procedura, z tym że o wizę pobytową lub kartę pobytu (w zależności od okresu nauki) występuje zainteresowany, załączając zgodę Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego i zaświadczenie z właściwej uczelni o gotowości przyjęcia na staż/studia. Wskazane jest uzyskanie zgody na pracę, studia, staż przed wyjazdem do Tunezji, ponieważ zmiana statusu pobytu z turystycznego na jeden z wymienionych może okazać się skomplikowana. W przypadku zawarcia małżeństwa z obywatelem Tunezji uzyskanie karty stałego pobytu następuje automatycznie po przedłożeniu kontraktu o zawarciu małżeństwa. Małżeństwo z obywatelką Tunezji wymaga uzyskania zgody Ministerstwa ds. Religijnych. Wniosek do ministerstwa de facto oznacza przejście na islam osoby składającej wniosek.

Przepisy celne

Nie ma obowiązku deklarowania na granicy wwożonych środków płatniczych. Jest to jednak wskazane, jeśli zakłada się ewentualność wywozu nie wydanych dewiz przekraczających sumę 1000 USD. Nie ma ograniczeń w wymianie dewiz na walutę miejscową. Nie wydane dinary można wymienić przy wylocie na dewizy po okazaniu karty pokładowej i dowodu wymiany dewiz na dinary. Zabroniony jest wywóz waluty tunezyjskiej. Dozwolony jest wwóz: rzeczy osobistych, 400 szt. papierosów lub cygar, 2 l alkoholu poniżej 25 proc. i 1 l powyżej 25 proc., dwóch aparatów fotograficznych i 20 filmów, jednej kamery filmowej i 20 kaset.

Przepisy prawne

Za posiadanie nawet minimalnej ilości narkotyków lub ich używanie grożą kary wieloletniego więzienia.

Meldunek

Istnieje obowiązek meldunkowy. Przy pobytach w hotelach następuje to automatycznie. W innych sytuacjach obowiązek ten ciąży na osobie zapraszającej.

Ubezpieczenie

Obowiązuje zielona karta. Ubezpieczenie osobowe jest nieobowiązkowe, choć wskazane – najlepiej z ubezpieczeniem dodatkowym ze względu na wysokie koszty leczenia.

Szczepienia, służba zdrowia

W Tunezji nie występuje zagrożenie epidemiologiczne i nie ma obowiązku szczepień przedwyjazdowych. Wskazane są jednak szczepienia przeciw polio i tężcowi. Przy wwozie zwierząt wymagane są bezwzględnie weterynaryjne certyfikaty zdrowia i szczepień. Należy się również zaopatrzyć w lekarstwa na wypadek ewentualnych dolegliwości przewodu pokarmowego związanych ze zmianą diety i wody. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia tego rodzaju dolegliwości, podczas pobytu w Tunezji należy pić wodę butelkowaną oraz stołować się w restauracjach co najmniej średniej kategorii. Wizyta u lekarza kosztuje 30–40 TND. Doba w szpitalu publicznym kosztuje 30–50 TND, a w prywatnym, z uwzględnieniem ewentualnych kosztów leczenia, od 200 TND. Nie zaleca się korzystania z publicznej służby zdrowia. W przypadku lżejszych chorób wskazane jest, zwłaszcza w dużych miastach, korzystanie z porad farmaceutów. Apteki reprezentują tu wysoki standard i dysponują szeroką gamą leków zachodnioeuropejskich.

Informacje dla kierowców

Respektowane jest polskie prawo jazdy. Na drogach należy zachować szczególną ostrożność – Tunezyjczycy swobodnie traktują przepisy ruchu drogowego, a stan techniczny pojazdów jest fatalny.

Podróżowanie po kraju

Nie ma ograniczeń. Jedynie w przypadku indywidualnych wyjazdów na Saharę dla własnego bezpieczeństwa należy zgłosić taki wyjazd na policji w miejscowości graniczącej z pustynią. Można podróżować koleją – istnieją połączenia z większymi miastami. Na północy kraju, gdzie sieć kolejowa jest mniej rozwinięta, rozbudowana jest sieć połączeń autobusowych linii SNTRI. Autobusy te mają klimatyzację i dość wysoki standard. Można podróżować taksówkami międzymiastowymi. Są one z reguły wynajmowane przez kilka osób, co znacznie zmniejsza koszty podróży. Zaleca się korzystanie z usług renomowanych biur podróży – należy sprawdzić zawarty w proponowanym kontrakcie zakres ich odpowiedzialności za oferowane usługi. Niższa cena promocyjnych ofert turystycznych może oznaczać mniejszy standard usług (noclegi, wyżywienie); z tych względów wskazane jest m.in. wynajmowanie hoteli co najmniej trzygwiazdkowych. Hotele nie ponoszą odpowiedzialności za rzeczy wartościowe pozostawione w pokojach (w tym dokumenty). W związku z częstymi kradzieżami, nawet w renomowanych hotelach, zaleca się korzystanie z sejfów (cena wynajmu wynosi 2–3 TND za dobę). W dużych miastach Tunezji można korzystać ze środków komunikacji miejskiej (tramwaje, autobusy, taksówki). Koszty transportu miejskiego uzależnione są od długości trasy (strefy) i wahają się od 0,350 do 0,720 TND. Wynajem miejskiej taksówki jest bezpieczniejszy i stosunkowo tani. Istnieje możliwość kupna biletów tygodniowych. Można też wynająć samochód (40–70 EUR za dzień).

Bezpieczeństwo

Tunezja jest krajem bezpiecznym. Jednak ze względu na sytuację w regionie zaleca się uwzględnienie ewentualnych komunikatów Ministerstwa Spraw Zagranicznych na temat warunków bezpieczeństwa w Tunezji, a w razie wątpliwości należy kontaktować się z Ambasadą RP w Tunisie.

Tunezję odwiedza co roku ponad 140 tys. polskich turystów. Do chwili obencej nie zaobserwowano oznak świadczących o planowanych zamachach terrorystycznych na turystów. Często zdarzają się kradzieże kieszonkowe, zwłaszcza na bazarach, placach, a także w środkach komunikacji publicznej, oraz napady rabunkowe na turystów. Należy zatem unikać zatłoczonych miejsc, nie nosić przy sobie dokumentów (wystarczy kopia paszportu) oraz dużych sum pieniędzy. Zaleca się równieżunikanie dużych skupisk ludności oraz miejsc kultu religijnego.

W przypadku utraty pieniędzy ambasada może pośredniczyć w skontaktowaniu się z rodziną lub przyjaciółmi w kraju. W szczególnie uzasadnionych przypadkach (jeśli nie ma innych możliwości przekazania pieniędzy) może wypłacić poszkodowanemu kwotę, jaka zostanie uprzednio wpłacona przez jego krewnych lub przyjaciół na konto MSZ w Warszawie. Nie zaleca się indywidualnego podróżowania w nieturystycznych regionach graniczących z Algierią.

Religia, obyczaje

Tunezja jest krajem muzułmańskim i choć spożywanie alkoholu nie jest zabronione, nie należy tego czynić w miejscach publicznych i w lokalach gastronomicznych nie mających licencji na jego sprzedaż. W czasie świętego miesiąca ramadan należy również w ciągu dnia unikać spożywania pokarmów i picia napojów oraz palenia papierosów na ulicach, gdyż może to spowodować nieprzychylne reakcje ze strony Tunezyjczyków. Odradza się noszenie przez kobiety zbyt swobodnych ubiorów w miejscach publicznych, np. na bazarach, w pobliżu meczetów czy w miejscowościach rzadko odwiedzanych przez turystów.

Święta

Święta państwowe: 1 stycznia – Nowy Rok, 20 marca – Święto Niepodległości, 21 marca – Święto Młodzieży, 9 kwietnia – Święto Męczenników, 1 maja – Święto Pracy, 25 lipca – Święto Republiki, 13 sierpnia – Święto Kobiet, 7 listopada – Święto Wielkiej Przemiany. Dniem ustawowo wolnym od pracy jest w Tunezji niedziela. Ponadto obchodzone są święta państwowe i religijne. Zazwyczaj w niedziele i w święta państwowe sklepy i restauracje są otwarte jak w dzień powszedni, natomiast zamknięte są wszystkie urzędy. W Tunezji obchodzone są: święto ofiarowania i święto z okazji zakończenia ramadanu. Są to święta dwudniowe, ruchome. W przypadku święta z okazji zakończenia ramadanu termin jego rozpoczęcia ogłaszany jest w przeddzień wieczorem. W czasie trwania świąt religijnych, szczególnie pierwszego dnia, zamknięte są wszystkie sklepy, restauracje i urzędy. W drugi dzień świąt otwarte są niektóre restauracje i duże sklepy samoobsługowe (Monoprix czy Bon Prix). Inne święta religijne, też ruchome, to muzułmański Nowy Rok, ogłaszany w przeddzień, oraz dzień urodzin proroka Mahometa. Święta te nie są jednak obchodzone tak uroczyście i zazwyczaj placówki usługowo-handlowe są wówczas otwarte.

Przydatne Informacje:

• W powszechnym użyciu są międzynarodowe karty kredytowe typu VISA, Master czy Maestro. W większych miastach są bankomaty.
• Turyści praktycznie nie mają możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT. Wyjątek stanowią zakupy dokonywane w sklepach narodowego biura rzemiosła (Artisanat), w których po uprzedzeniu, że zakupiony towar przeznaczony jest na wywóz za granicę, sklep odlicza podatek VAT.
• W miejscowościach turystycznych można się porozumieć w języku francuskim, angielskim, włoskim i niemieckim.
• W lipcu i sierpniu oraz w czasie ramadanu urzędy pracują do godziny 14.00. W ramadanie sklepy otwarte są do godziny 15.00, 16.00; zamknięte są w ciągu dnia restauracje i kawiarnie poza hotelowymi (wyższych kategorii) i nielicznymi miejskimi dla osób nie obchodzących ramadanu. Kawiarnie i restauracje otwierane są wieczorem ok. 20.00, 21.00 (godziny ich otwarcia uzależnione są od zachodu słońca).
• W zwykłe dni sklepy otwarte są zazwyczaj do godziny
19.00 (z wyjątkiem dużych sklepów, które są czynne dłużej). W sezonie turystycznym w miejscowościach turystycznych sklepy pracują dłużej, nawet do godziny 24.00.
• Urzędy pracują od poniedziałku do czwartku w godzinach 8.30–13.00 i 15.00–17.30, w piątki od 8.30 do 13.00, a w soboty od 8.30 do 13.30.
• Banki czynne są od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00–16.00 z przerwą południową między 12.00 a 14.00.
• Urzędy pocztowe pracują od poniedziałku do czwartku od 8.00 do 17.00 z przerwą od 12.00 do 14.00. W piątki i soboty pracują od 8.00 do 12.00 bez przerwy.

Stolica: Tunis
Waluta: dinar tunezyjski (TND), 1 TND = 1000 milimów;
1 EUR = 1,600 TND; 1 USD = 1, 350 TND; 1 PLN = 0,430 TND; 1 TND = 2,30 PLN
Język urzędowy: arabski
Inne języki: odmiana tunezyjska języka arabskiego, francuski

Źródło: Ministerstwo Spraw Zagranicznych