Niger

Wiza, przepisy wjazdowe

Obywatele RP muszą mieć wizy na przejazd i pobyt. Można je uzyskać w przedstawicielstwach dyplomatycznych i konsularnych Nigru (najbliższe znajduje się w Berlinie). Osoba ubiegająca się o wizę winna mieć paszport co najmniej z 6-miesięcznym terminem ważności oraz przedstawić środki finansowe zapewniające utrzymanie w czasie pobytu w Nigrze i ewentualnie powrotny bilet lotniczy. Nie ma możliwości uzyskania wizy po przylocie na lotnisku.

Przepisy celne

Restrykcje celne nie odbiegają od powszechnie przyjętych standardów.

Przepisy prawne

Konsekwencje naruszenia prawa są w Nigrze bardzo dotkliwe. Obowiązujące uregulowania prawne wprowadzają bardzo surowe kary, przy czym z uwagi na inercję systemu wymiaru sprawiedliwości już samo podejrzenie o popełnienie przestępstwa może prowadzić do bardzo przykrych sytuacji. Posiadanie narkotyków jest ścigane i podlega surowym karom. Należy bezwzględnie przestrzegać zakazu fotografowania obiektów wojskowych i budynków rządowych, dokładnie zamykać samochód i starać się nie przewozić pieniędzy i kosztowności.

Ubezpieczenie

Posiadanie ubezpieczeń osobowych i komunikacyjnych może być kontrolowane. Uznawane są polisy zagranicznych towarzystw ubezpieczeniowych.

Szczepienia, służba zdrowia

Warunki sanitarne są ekstremalne. Najlepiej pić butelkowaną wodę mineralną, dokładnie myć warzywa i owoce, a w restauracjach zamawiać wyłącznie gorące posiłki. Wymagane jest szczepienie przeciw żółtej febrze, zalecane – przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B, odrze oraz wirusowemu zapaleniu opon mózgowych. W południowej, przylegającej do Nigerii części kraju występuje duże zagrożenie sanitarno-epidemiologiczne, głównie malarią, cholerą, tyfusem, żółtą febrą, wirusowym zapaleniem opon mózgowych (głównie w czasie pory suchej, od lutego do lipca) oraz AIDS. Również w rejonie stolicy sygnalizuje się, ostatnio ograniczoną, epidemię cholery. W 2006 r. wykryto w trzech miejscowościach Nigru ogniska zachorowań na ptasią grypę. Pod względem epidemiologicznym szczególnie niebezpieczna jest pora deszczowa. W większych miastach na południu kraju czynne są szpitale prywatne i państwowe o zróżnicowanym poziomie usług medycznych. Koszt wizyty lekarskiej wynosi ok. 100 USD.

Informacje dla kierowców

Podróżując samochodem, należy mieć międzynarodowe prawo jazdy. W razie wypadku samochodowego należy niezwłocznie zgłosić się na najbliższy posterunek policji (ze względu na reakcje ludności nie pozostawać na miejscu wypadku). Odradza się podróżowanie nocą.

Podróżowanie po kraju

Niamej ma bezpośrednie połączenia lotnicze z Paryżem ooraz niektórymi stolicami Afryki Zachodniej. Turystycznego znaczenia nabiera w ostatnich latach Agades. Okresowo, w sezonie turystycznym, tamtejsze lotnisko obsługuje także połączenia z niektórymi miastami europejskimi. Komunikacja autobusowa między większymi miastami, zwłaszcza Niamej i Agadesem, w ostatnich latach poprawiła się. Funkcjonuje również sieć połączeń obsługiwanych przez mikrobusy i taksówki międzymiastowe, jednak jakość usług jest dość niska, a połączenia nieregularne. Podczas podróży turystycznych najlepiej korzystać z agencji turystycznych współpracujących z miejscowymi służbami bezpieczeństwa. Największe agencje zapewniają podróż przynajmniej w dwa samochody, łączność satelitarną itp. Wszelkie podróże powinny być zgłaszane władzom lokalnym. Należy się upewnić, że agencja turystyczna uzyskała zgodę na naszą podróż. Podróż w niektóre rejony kraju wymaga specjalnych zezwoleń (dotyczy to zwłaszcza rejonów przy granicy z Algierią). Sieć dróg jest bardzo rzadka, znaczną ich część stanowią drogi gruntowe (nawet między większymi miastami). Pewnym utrudnieniem są częste kontrole drogowe policji, podczas których podróżny może być przeszukiwany i indagowany o dokumenty. Policja może stemplować paszporty. W ostatnim czasie nasiliły się napady uzbrojonych bandytów (w kwietniu 2006 r. na grupę europejskich turystów), stąd też odradza się podróżowanie do prowincji południowo-zachodnich, a także w rejony graniczące z Mali, Algierią, Libią i Czadem.

Przydatne informacje

• Niger jest jednym z najuboższych państw Afryki. Większość terytorium kraju zajmuje Sahara, w związku z czym ludność (ok. 11 mln) skupiona jest w regionie południowym, graniczącym z Nigerią.
• Walutę można wymieniać w biurach wymiany i w hotelach, jak również u ulicznych handlarzy. Należy zwrócić uwagę na duże nominały, gdyż często oferowane są fałszywe banknoty o nominale 10 000 XOF. Najbardziej znane karty kredytowe i czeki podróżne są honorowane tylko sporadycznie w Niamej.
• Poza Niamej i Agadesem hotele zapewniają bardzo spartańskie warunki.
• Ceny w sklepach i hotelach są zwykle znacznie wyższe od europejskich. Ceny na bazarach i u ulicznych sprzedawców są zazwyczaj niższe, ale asortyment jest dość ubogi, a jakość towarów mierna. Targowanie się jest niemal obowiązkowe, a pierwsza propozycja ceny oferowana przez sprzedawcę obcokrajowcowi jest wielokrotnością tej, za którą spodziewa się on rzeczywiście sprzedać towar.
• Ludność nie jest niechętna fotografowaniu, należy jednak zawsze upewnić się, czy można zrobić zdjęcie.
• Nie ma polskiej placówki dyplomatycznej. Niger podlega kompetencji terytorialnej Ambasady RP w Trypolisie (Libia).

Stolica: Niamej
Waluta: frank Zachodnioafrykańskiej Wspólnoty Walutowej (XOF), 1 XOF = 100 centymów;
1 PLN = ok. 172 XOF
Język urzędowy: francuski

Źródło: Ministerstwo Spraw Zagranicznych