Blok silnika

Blok, inaczej zwany kadłubem silnika, jest największym i najcięższym z jego wszystkich elementów, wiążącym wszystkie jego podzespoły. Służy jako baza do mocowania całego osprzętu, takiego jak prądnice, mechaniczne pompy paliwowe, pompy wtryskowe itp. Jego budowa jest zwarta, dzięki czemu uzyskuje się gabaryty silnika najmniejsze z możliwych. Umieszczone w nim cylindry znajdują się tak blisko siebie, jak to jest możliwe do uzyskania przy zapewnieniu im niezbędnego chłodzenia.

Rozróżnia się dwa rodzaje kadłubów silnika: chłodzone powietrzem i chłodzone cieczą. Pierwsze są dziś bardzo rzadko stosowane. Bloki silników ze względu na sposób umieszczenia w nich cylindrów dzieli się na:

• kadłuby z odlanymi tulejami cylindrów, w których cylinder stanowi monolit z resztą kadłuba. Rozwiązanie takie może być stosowane jedynie w silnikach z kadłubem żeliwnym;
• kadłuby z suchymi tulejami cylindrów;
• kadłuby z mokrymi tulejami cylindrów.

Kadłuby z suchymi tulejami cylindrów są bardzo podobne do silników z tulejami odlanymi. Różnica polega na tym, że w istniejące w bloku tuleje, stanowiące z nim monolit są wciskane cienkościenne tuleje z bardzo twardego materiału, w których pracują tłoki. Tuleje te nie stykają się z cieczą chłodzącą bezpośrednio, lecz poprzez materiał bloku silnika, dlatego nazywane są „suchymi”. Dzięki takiemu rozwiązaniu kadłuby takich silników mogą być wykonywane ze stopów lekkich, co znacznie obniża ich wagę, bez pogorszenia właściwości mechanicznych i skrócenia okresu eksploatacji.

Kadłuby z mokrymi tulejami silników są prawie identyczne, jak kadłuby z tulejami suchymi. Różnią się jedynie tym, że wciśnięte w blok tuleje mają bezpośredni kontakt z cieczą chłodzącą czyli z tzw. płaszczem wodnym.

Bloki silników, chłodzonych powietrzem nie stanowią monolitów. W zasadniczej, dolnej części bloku znajdują się jedynie punkty podparcia wału korbowego oraz gniazda współpracujących z nim podzespołów, takich jak pompa olejowa, wałek rozrządu itp. Ta część jest więc wyłącznie skrzynią korbową. Cylindry stanowią odrębny element, a ich ścianki są z reguły mocno użebrowane, co umożliwia dobre odprowadzenie ciepła do przepływającego pomiędzy żebrami powietrza. Są one osadzone głęboko w otworach w dolnej części bloku i z nią mocno skręcone.

Dolna część bloku takiego silnika, czyli jego skrzynia korbowa jest z reguły znacznie przedłużona poza oś wału korbowego. Dzięki temu uzyskuje się większą sztywność bloku. Jedynie w silnikach typu boxer stosuje się podział skrzyni korbowej w osi wału korbowego.

Zobacz też: Układ smarowania silnika