Szczotki w prądnicy i rozruszniku

Jedynym znanym sposobem, aby do wirującego elementu urządzenia elektrycznego dostarczyć prąd lub go z niego odebrać, jest wyposażenie go w komutator, do którego będą dotykały tzw. szczotki. Komutator, czyli pierścień miedziany połączony z uzwojeniami wirnika, w przypadku maszyn prądu stałego jest podzielony na odizolowane od siebie sekcje. Są one parami połączone z poszczególnymi uzwojeniami wirnika. W przypadku alternatora komutator ma postać dwóch odizolowanych od siebie pierścieni, do których są podłączone końce jedynego uzwojenia, jakie znajduje się w wirniku.

Szczotki w maszynach elektrycznych są wykonane z reguły w postaci prostopadłościennych bloczków o zróżnicowanej proporcjach i wielkości. W technice motoryzacyjnej i w ogromnej większości silników oraz prądnic elektrycznych stosuje się szczotki wykonane ze sprasowanego pyłu węglowego. Jedynie w rozruszniku, gdzie płyną bardzo duże prądy, szczotki są wykonane ze specjalnego stopu miedzi, zawierającego wiele różnych dodatków, z których najważniejszym jest dodatek redukujący tarcie pomiędzy szczotką i komutatorem.

Szczotki są osadzone w szczotkotrzymaczach, czyli w specjalnych prowadnicach, gwarantujących prawidłowe miejsce styku szczotki z komutatorem, do którego dociska ją specjalna sprężyna spiralna lub ślimakowa.

Trwałość szczotek w przypadku prądnic i silników prądu stałego wynosi co najmniej kilka tysięcy godzin. W przypadku alternatorów jest kilkakrotnie większa.

Zobacz też: Rozrusznik