Podstawa opodatkowania w 2014 r.

Podatnik dokonuje dostaw towarów na terytorium kraju oraz eksportu towarów. Na podstawie zawartych kontraktów nabywca towarów zobowiązany jest do poniesienia kosztów transportu towarów. Usługi transportowe, jako usługi pomocnicze do dostawy towarów realizowane są przez podatnika, a następnie podatnik obciąża ich kosztami nabywców wystawiając odrębne faktury (niezależne od faktury dokumentującej dostawę towarów).

Pytanie

Czy w związku ze zmianą przepisów regulujących zasady ustalania podstawy opodatkowania na gruncie VAT począwszy od 1 stycznia 2014 r. w cenę towarów wkalkulować należy koszty transportu towarów, które ponosi nabywca?

Odpowiedź

Z dniem 1 stycznia 2014 r, uchylony został przepis art. 29 ustawy o VAT. W jego miejsce wprowadzono art. 29a, który zawiera nowe reguły ustalania podstawy opodatkowania na gruncie podatku VAT. Przepis ten ma na celu lepsze (pełniejsze) wykonanie przepisów dyrektywy VAT.

Zgodnie z art. 29 a ust 1 ustawy o VAT, w brzmieniu, które obowiązuje od 1 stycznia 2014 r. podstawą opodatkowania jest, co do zasady, wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jednocześnie, art. 29a ust. 6 ustawy o VAT stanowi, iż podstawa opodatkowania obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Nowy przepis w przeciwieństwie do obowiązującego poprzednio w tym zakresie art. 29 ustawy o VAT precyzyjnie oddaje regulację zawartą w dyrektywie w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej (dyrektywie VAT). Zgodnie bowiem z art. art. 73 dyrektywy VAT, podstawą opodatkowania jest zasadniczo wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Jednocześnie art. 78 dyrektywy VAT stanowi, iż do podstawy opodatkowania wlicza się:
1) podatki, cła i inne należności z wyjątkiem samego VAT,
2) koszty dodatkowe takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Przy czym za koszty dodatkowe państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową.

Zasada, iż koszty świadczeń pomocniczych należy wliczać do podstawy opodatkowania wyinterpretowywana poprzednio z brzmienia ustawy o VAT i dyrektywy VAT, od 1 stycznia 2014 r. wynika bezpośrednio z treści ustawy o VAT. Sama zasada ustalania postawy opodatkowania, pomimo, iż ustawodawca posługuje się innymi sformułowaniami, nie uległa zatem zmianie. Podstawą opodatkowania jest w dalszym ciągu wszystko to co stanowi zapłatę za towar/usługę, a zatem cała kwota, którą sprzedawca powinien otrzymać od kontrahenta (kwota należna). Aktualne przepisy jednoznacznie wskazują , iż podstawa opodatkowania obejmuje również koszty dodatkowe takie jak. m.in koszty transportu, o ile te należne są od nabywcy.

Powyższe skutkuje tym, że jeżeli Spółka dokonuje sprzedaży towaru i zgodnie z zawartymi kontraktami zobowiązana będzie w ramach realizowanej sprzedaży do zapewnienia transportu towaru, koszt tego typu usług będzie zwiększał podstawę opodatkowania transakcji (tu: dostawy towarów na terytorium kraju lub eksportu towarów). Prawidłowe rozliczenie podatku VAT wymaga, aby ww. koszt transportu wkalkulowany został w cenę towaru, ewentualnie dopuszczalnym jest wyodrębnienie go w treści załącznika do faktury.

Teskt: Ewelina Błądek, młodszy konsultant podatkowy, ECDDP Sp. z o. o.