Używane Renault Megane III (2008 - 2015)-nowe otwarcie

Renault Megane to jeden z najważniejszych graczy w segmencie kompaktów. Już od początku lat 90-tych, kiedy pojawiło się w sprzedaży, cieszyło się dużym zainteresowaniem. Niestety, II-generacja modelu oprócz kontrowersyjnej stylistyki, szokowała również mnogością występujący w niej usterek. Renault wypuszczając kolejną „Megankę” chciało zerwać ze złą opinią poprzedniczki. Czy im się to udało?

Renault Megane III: nadwozie

Zobacz też: Używany Golf VI: lepszy z dieslem!

Po 5 latach od debiutu samochód nadal prezentuje się atrakcyjnie, niezależnie od wersji nadwoziowej. A mamy w czym wybierać, bo oprócz standardowego hatchbacka i kombi (Grandtour), możemy zdecydować się na piękne coupe lub wersję cabrio (CC). Bryła samochodu w każdej z wersji prezentuje się niezwykle atrakcyjnie, nawet wersja kombi wygląda imponująco. Pomimo atrakcyjnego designu ta ostatnia pomieści 524l bagażu, co jest wartością wystarczającą. Hatchback oferuje 372 l przestrzeni, a coupe 344 l. Wielu konkurentów ma większe bagażniki. Bardzo dobrze zabezpieczono karoserię przed korozją.

Zobacz też: Używany Fiat Bravo II: trwalszy niż stereotypy

Renault Megane III: wnętrze

Środek samochodu wykonano z miękkich, nieźle wyglądających materiałów. Są dobrze spasowane, ale trzeszczą podczas jazdy po nierównościach. Projektanci deski rozdzielczej stworzyli ciekawą kompozycję stylu i ergonomii. Niefortunnie umieszczono właściwie tylko panel radia, który znajduje się zbyt nisko. Ponadto dostęp do niego utrudnia lewarek skrzyni biegów. Na szczęście większość egzemplarzy na rynku wtórnym posiada sterowanie radiem z kierownicy. Fotele są wygodne, jednak powinny zapewniać lepsze trzymanie boczne. Nie każdy zadowolony jest z wyświetlacza, który jest mieszaniną zegarów analogowych i cyfrowych. W innym miejscu powinna znaleźć się obsługa tempomatu, umieszczona niewygodnie przy podłokietniku. Szereg dodatków i mnóstwo elektroniki nie sprawiają problemów w obsłudze. Co innego w eksploatacji. Nie jest już tak źle jak w poprzedniku, ale usterki wciąż się zdarzają. Bywa, że zawodzi panel klimatyzacji, przednia szyba potrafi samoistnie pęknąć, ciągle pojawiają się problemy z kartą „hands free”, bardzo szybko przeciera się skóra na kierownicy czy lewarku zmiany biegów.

Zobacz też: Używany Nissan Almera N16 (2000-2006): trzeba zaryzykować

Renault Megane III: silniki

Renault oferuje bardzo szeroką gamę jednostek napędzających ten pojazd. Są to zarówno starsze, bardziej sprawdzone silniki od lat montowane w różnych modelach tej marki, jak i nowoczesne motory wyposażone w turbodoładowanie.

Benzynowe

Zobacz też: Używany Ford Focus 1.0 EcoBoost 125 KM - koszty eksploatacji

Początkowo oferowane były jednostki wolnossące o pojemności 1.6 oraz 2.0 (tylko ze skrzynią CVT) dysponujące mocą odpowiednio 100-110 oraz 140 koni mechanicznych. Są to mało kłopotliwe motory, które odpowiednio serwisowane przejadą wiele tysięcy kilometrów. Nawet silniki 1.6 radzą sobie z autem całkiem sprawnie. Przy tym nie palą nadmiernie dużo. Odmiana o pojemności 2.0 to udana konstrukcja, jednak jej temperament ograniczała skrzynia bezstopniowa, z którą była łączona. Jeżeli komuś zależy na osiągach lepiej pokusić się o doładowane jednostki. Najmniejsza z nich ma pojemność 1.4 i wyciśnięto z niej 130KM. Wyposażony w nią Megane przyspiesza do setki w mniej niż 10 sekund i jest bardzo elastyczny. Do tego mało pali (7l/100km) i pracuje niezwykle kulturalnie i cicho. Nowością, którą na razie trudno spotkać na rynku wtórnym jest jednostka 1.2 Tce. Jej 115KM w zupełności wystarczy do napędzania Megane’a, ale o sportowych wrażeniach możemy jednak zapomnieć. Wielką niewiadomą jest także jej trwałość. Wersje 2.0 Tce to już zupełnie inna bajka. Słabsza odmiana generuje 180KM ( po liftingu 190) i zapewnia osiągi na poziomie niewiele gorszym niż niejeden hot-hatch. 8,4 sekundy do setki sprawia, że najczęściej oglądaną częścią tego auta przez innych kierowców jest tył. Natychmiastowa reakcja na gaz i 300Nm momentu obrotowego zapewnia komfort podróżowania w każdych warunkach. Dla zasady należy wspomnieć o spalaniu, które w zależności od stylu jazdy powinno oscylować w zakresie 10-12 litrów na każde przejechane 100km. Renault zadbało także o kierowców, którzy od samochodu oczekują czegoś więcej. Dla nich przeznaczono wersję RS i dedykowany specjalnie do niej silnik. 250 koni, 360 Nm to tylko suche fakty. Nie trzeba dodawać jak dobre osiągi ma auto wyposażone w tę jednostkę, bo i tak jest to oczywiste. Dopiero zasiadając za kierownicę ulicznego bolidu jakim jest RS, możemy poznać jego prawdziwe możliwości i poczuć gęsią skórkę na plecach po każdym wciśnięciu gazu do podłogi. Spalanie? Jest nieistotne, bo nawet 15-16 litrów pochłaniane na setkę nie jest w stanie zmazać uśmiechu z twarzy kierowcy prowadzącego to auto. Należy wspomnieć, że silnik 2.0 T spotkamy głównie w wersji coupe. Można natrafić na kombi z tym silnikiem, ale jest ono oferowane od niedawna (limitowana wersja GT 220), więc jeśli ktoś już sprzedaje takie auto, to lepiej omijać je szerokim łukiem. Co do awaryjności opisywanych silników ciężko się na razie wypowiadać. Wolnossące motory wykazują się wysoką trwałością, sporadycznie zdarzają się problemy z cewkami zapłonowymi. Doładowane nie są przesadnie awaryjne, jednak jak ma to miejsce w przypadku downsizingowych silników, nie wiemy jak będą spisywały się w przyszłości.

Zobacz też: Używana Mazda 3 BK (2003 – 2009 ) – usterki

Diesle

Podobnie jak w wypadku silników benzynowych, Renault zadbało o szeroką ofertę jednostek wysokoprężnych dostępnych w Megance. Niestety z czystym sumieniem polecić można raptem jeden ( w różnych wariantach mocy). Gamę otwiera 1.5 dCi, w dwóch odmianach mocy: 90 oraz 110 koni mechanicznych (po liftingu). Jednostka wywołuje mieszane uczucia. Pracuje cicho i aksamitnie jak na diesla, mało pali (realnie 5l/100km) i nawet zamontowana w wersji kombi zapewnia jej wystarczające osiągi. Niestety ryzyko poważnej usterki jest duże. Typową dla tej jednostki usterką jest obrócenie się panewek wału korbowego, co skutkuje zniszczeniem silnika i ogromnymi wydatkami. Co gorsza nie ma jednej skutecznej metody na ograniczenie ryzyka pojawienia się tej usterki. Jedyne co właściciel może zrobić aby temu zapobiec to skrócić interwał wymiany oleju z 30 tys. kilometrów do np. 15 tys. Silniki, na które trzeba zwrócić szczególną uwagę, przejechały około 120-150 tys. kilometrów. Jeżeli takie auto jest wystawione na sprzedaż i szczególnie nam się podoba, nie oszczędzajmy pieniędzy na weryfikację stanu jednostki w serwisie. 1.5dci ma jeszcze inna przypadłość tym razem typową dla jednostek wysokoprężnych wyposażonych we wtrysk common rail, czyli jego przeciętną trwałość. Należy dodać, że wyżej wymienione usterki to głównie przypadłość jednostek z pierwszych lat produkcji modelu. Obecnie po wielu modyfikacjach 1.5dci prezentuje się dużo lepiej. Najlepszym dowodem na atrakcyjność tego silnika jest jego montaż, po nieznacznych modyfikacjach, w Mercedesie Citanie.

Zobacz też: Używany Opel Astra G (1998 – 2009) – typowe usterki

Większa jednostka 1.9 dCi również nie jest bez wad. Odznacza się większą mocą więc jeździ się nią po prostu przyjemnie. Niestety podobnie jak w przypadku mniejszej konstrukcji może przytrafić się nam usterka związana z nietrwałymi panewkami. Kolejnym mankamentem jest bardzo niska trwałość turbosprężarki.

Najlepszym wyborem będzie 2.0 dCi. Jest to motor opracowany wspólnie z Nissanem, bardzo trwały, oszczędny i dynamiczny właściwie w każdej z wersji. Ma odporny na zużycie układ wtryskowy i nie trapią go usterki mniejszych silników. Obecnie większe jednostki zastępowane są przez nowy motor 1.6 dCi 130KM, o którym na razie nie można zbyt wiele powiedzieć. Przy zakupie Renault z dieslem koniecznie należy sprawdzić filtr cząstek stałych (FAP). Podobnie jak w autach innych marek, może on narazić nas na duże wydatki.

Zobacz też: Używany Citroen C4: nietuzinkowy Francuz

Renault Megane III: skrzynia biegów

Skrzynia biegów nie przysparza kłopotów użytkownikom pod względem mechanicznym. Skarżą się oni natomiast na krótkie przełożenia i co za tym idzie częstą konieczność sięgania do lewarka zmiany biegów. Dotyczy to szczególnie wersji 1.6 gdzie lepszym wyborem byłaby 5-cio biegowa skrzynia zamiast montowanej 6-stopniowej. Poza tym biegi wskakują na swoje miejsce poprawnie, choć zdarza im się zazgrzytać i stawić opór. W wersji 2.0 montowano skrzynię bezstopniową CVT. W przyszłości może wymagać kosztownych napraw, a głównym mankamentem jest szybkość z jaką przełącza kolejne biegi. W tandemie z dość mocną dwulitrową jednostką nie potrafi rozpędzić Megane’a o wiele szybciej niż podstawowy w gamie silnik. Ciekawostką jest wprowadzenie przez koncern automatycznej, dwusprzęgłowej skrzyni EDC. Jest ona jak na razie dostępna tylko w wersji z silnikiem 1.5 dCi. Zmienia przełożenia szybko i płynnie, oszczędzając przy tym paliwo i emisję CO2.

Zobacz też: Używany Ford Focus II - wciąż atrakcyjny mimo upływu lat

Renault Megane III: zawieszenie

Standardowe wersje zestrojono dość miękko. Auto trzyma się drogi i bezpiecznie pokonuje zakręty, czuć jednak wyraźne kołysanie i przechylanie nadwozia auta na boki przy szybszym pokonywaniu zakrętów. „Sprężyste” nastawy zawieszenia sprawiają, że auto jedzie wygodnie i komfortowo. Dla osób potrzebujących sportowych doznań, Renault przygotowało pakiet „GT Line”, który oprócz dodatków stylistycznych zawiera utwardzone zawieszenie. Auto w nie wyposażone prowadzi się znacznie lepiej, jednak podczas codziennej, rutynowej jazdy można poczuć niedostatek komfortu. Zawieszenie nie jest przesadnie awaryjne. Najczęściej zużyciu podlegają elementy gumowe zawieszenia, co jest objawem typowym dla samochodów poruszających się po polskich drogach.

Renault Megane III: przykładowe ceny części

Na rynku znajdziemy wiele części zamiennych oferowanych do tego modelu.

Renault Megane Grandtour 1.4Tce

Renault Megane Grandtour 1.5dci (110KM-K9K 836)

 Podsumowanie

Renault Megane to jedna z ciekawszych propozycji na kupno używanego kompaktu. Atrakcyjny wygląd i niższa cena zakupu to główne atuty auta na rynku wtórnym. Ponadto marka odrobiła lekcje i znacznie poprawiła jakość modelu. Awaryjność „francuza” nie odbiega znacząco od niemieckich rywali, a wybór wersji nadwoziowych jak i silnikowych sprawia, że każdy znajdzie coś dla siebie.