Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Powyższe oznacza, że jako podstawę opodatkowania w VAT należy przyjąć całość świadczenia należnego z tytułu sprzedaży.
Odwiedź nasz serwis Logistyka
Zgodnie zaś z art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. A zatem, podstawa opodatkowania obejmuje również koszty dodatkowe (np. koszty transportu), bezpośrednio związane z tą transakcją, które zostały pobrane przez dostawcę/usługodawcę od nabywcy/usługobiorcy.
Stosownie jednak do art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Ustawa o VAT wymaga zatem, aby z podstawy opodatkowania wykluczyć koszty dodatkowe poniesione w imieniu i na rzecz nabywcy/usługobiorcy, ujmowane przejściowo w ewidencji podatnika prowadzonej dla celów VAT.
W analizowanej sprawie to podatnik Beta (nabywca) był zobowiązany do zorganizowania transportu towarów i przewiezienia ich do Wrocławia. Ponieważ jednak towary nie zostały odebrane w terminie przez nabywcę, Alfa zawarła umowę z przewoźnikiem w imieniu i na rzecz Spółki. Usługa ta została udokumentowana fakturą wystawioną przez przewoźnika na rzecz Beta. A zatem, w związku z obciążeniem podatnika Beta kosztami tego świadczenia dojdzie do zwrotu kosztów poniesionych w imieniu i na rzecz ww. nabywcy towarów przez Alfa.
Biorąc pod uwagę fakt, że ww. wydatki zostały udokumentowane i ujęte w ewidencji VAT prowadzonej przez sprzedawcę (Alfa), w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT. Wobec tego, koszty transportu towarów poniesione w imieniu i na rzecz Beta nie powinny być doliczone do podstawy opodatkowania dostawy tych towarów. Obciążenie Beta kosztami przewozu towarów do Wrocławia stanowi w rzeczywistości jedynie techniczny zwrot kosztów i nie wiąże się z realizacją jakiejkolwiek czynności opodatkowanej VAT. A zatem, przedmiotowy zwrot kosztów przez Beta na rzecz Alfa będzie neutralny na gruncie podatku VAT i nie powinien być dokumentowany fakturą (może być natomiast dokonany na podstawie noty księgowej).
Tekst: Ewelina Kalita, Konsultant podatkowy ECDDP Sp. z o.o.