Rozpatrywana sprawa dotyczyła agencji celnej, która świadczy usługi kompleksowej obsługi celnej, m.in. w zakresie w pośrednictwa w dokonywaniu zgłoszeń celnych w imporcie towarów. Zasadniczo, agencja ta działa jako przedstawiciel bezpośredni w rozumieniu przepisów celnych, jednakże podmiot ten rozważa również działanie jako przedstawiciel pośredni w rozumieniu ww. przepisów. W związku z tym, podmiot ten powziął wątpliwość, w jaki sposób powinien określić podstawę opodatkowania w imporcie towarów, w przypadku gdy (jako przedstawiciel pośredni) będzie działał jako podatnik VAT obowiązany do rozliczenia importu towarów. Wątpliwości te dotyczyły w szczególności obowiązku zaliczenia do podstawy opodatkowania kosztów, które uwzględniane są w fakturach wystawianych przez spedytorów czy przewoźników świadczących usługi przewozu towarów na rzecz klientów agencji (importerów towarów).
Zobacz też: Usługa transportowa jako świadczenie złożone, a VAT
Organ podatkowy, w pierwszej kolejności, podkreślił, że w świetle przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego (WKC) i Prawa Celnego, w sytuacji gdy zgłoszenia celnego importowego dokonuje przedstawiciel pośredni (we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby) dłużnikiem celnym staje się zarazem przedstawiciel, jak i osoba przez niego reprezentowana. W takim przypadku przedstawiciel pośredni ponosi pełną odpowiedzialność za wszelkie zobowiązania zaciągane na rzecz swojego klienta i działa jako podatnik VAT z tytułu importu towarów (art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).
Odwiedź nasz serwis Logistyka
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach przypomniał, że na mocy art. 30b ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. Na podstawie zaś z art. 30b ust. 4 ww. ustawy, podstawa opodatkowania w imporcie towarów obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały włączone do wartości celnej - ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.
Zobacz też: Czy wystąpi WNT jeżeli dostawca towarów nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej?
W świetle z art. 30b ust. 5 ustawy o VAT, przez pierwsze miejsce przeznaczenia,rozumie się miejsce wymienione w liście przewozowym lub jakimkolwiek innym dokumencie przewozowym, na podstawie którego towary są importowane. W przypadku braku takiej informacji za pierwsze miejsce przeznaczenia uważa się miejsce pierwszego przeładunku na terytorium kraju. Zgodnie zaś z art. 30b ust. 6 ustawy o VAT, do podstawy opodatkowania dolicza się opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.
Zobacz też: Przemieszczenie własnych towarów do magazynu w państwie trzecim a VAT
Powyższe oznacza, że w podstawie opodatkowania importu towarów powinny zostać uwzględnione te koszty dodatkowe, niewliczone do wartości celnej, które ponoszone są do pierwszego miejsca przeznaczenia, o ile jest znane w chwili przywozu. Gdy w momencie importu towarów znane jest inne miejsce przeznaczenia w UE, wówczas do podstawy opodatkowania powinny zostać doliczone ww. koszty oraz koszty transportu poniesione do tego innego miejsca.
Jak podkreślił Dyrektor Izby Skarbowej, katalog kosztów podlegających zaliczeniu do podstawy opodatkowania importu towarów ma charakter otwarty. Przepis art. 30b ust. 4 ustawy o VAT zawiera bowiem jedynie przykładowe wyliczenie. Jednakże, zdaniem organu podatkowego, pod uwagę mogą być brane wyłącznie koszty bezpośrednio związane z transportem sprowadzanych towarów, takie jak koszty załadunku, przeładunku, wyładunku czy też opłaty THC (Terminal Handling Charges) – o ile nie uwzględniono ich w wartości celnej.
Natomiast, podstawa opodatkowania importu towarów nie może obejmować takich kosztów, które nie są bezpośrednio związane z transportem importowanych towarów. Odnosząc się wprost do rozpatrywanej sprawy, organ podatkowy stwierdził zatem: „Na podstawie art. 30b ust. 4 ustawy o VAT koszty dodatkowe, o których mowa w tym przepisie nie obejmują kosztów niezwiązanych bezpośrednio z transportem towarów, tj.: opłat bezpieczeństwa ISPS, koszty składowania towarów/kontenerów, koszty kontroli oraz badań towarów przez graniczne służby kontrolne, koszty manipulacji ładunkiem (w tym związanych z udostępnianiem towarów do rewizji bądź oględzin, koszty okazania kontenera i kosztów skanowania), koszty odprawy i obsługi celnej, koszty opłat dokumentacyjnych (tj. np. opłat z tytułu dopełnienia różnych formalności związanych z przywozem towarów), tzw. kosztów demurrage/detention (tj. opłaty za brak podjęcia kontenera w określonym czasie, lub za brak jego zdania w terminie), koszty przetrzymania kontenera, koszty obsługi spedycyjnej i opłat spedycyjnych oraz podobne koszty nie związane bezpośrednio z transportem towarów, ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia. Zatem ww. kosztów nie powinno się doliczać do podstawy opodatkowania VAT z tytułu importu towarów”.
Tekst: Ewelina Kalita, Konsultant podatkowy ECDDP Sp. z o.o.