W myśl art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako ustawa o PDOP), amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność.
Zobacz też: Edukacja i automatyzacja sposobami na poprawienie bezpieczeństwa w magazynie
W świetle powyższego czasowy brak wykorzystania środków trwałych w przypadku kontynuowania prowadzenia działalności, w której środki te były wykorzystywane, nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, stanowiących koszty uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP. Jak wskazano wyżej, przesłanką powodującą niemożność dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych jest zaprzestanie działalności, w związku z którą nastąpi zaprzestanie używania tych składników. Należy przez to rozumieć całkowite zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestają być używane. Przejściowe zaprzestanie użytkowania danych środków trwałych nie uzasadnia zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
W analizowanym stanie faktycznym Spółka nie zaprzestała działalności, w której hala produkcyjna była wykorzystywana, dalej jest jej właścicielem a zatem ma prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Spółka po zakończonym remoncie ponownie będzie wykorzystywała składnik majątku na potrzeby prowadzonej działalności.
Zobacz też: Moment powstania przychodu przy sprzedaży towaru w ramach magazynu konsygnacyjnego
W orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie podkreślano, że treść art. 16C pkt 5 ustawy o PDOP wskazuje, że amortyzacji podatkowej nie podlega składnik majątku, który nie jest używany na skutek zaprzestania działalności, w której był on wykorzystywany. To zaś oznacza, że czasowy tylko brak wykorzystania danego środka trwałego w przypadku kontynuowania prowadzenia działalności, w której środek ten był wykorzystywany, nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego środka. Warto tu zaznaczyć, że w ustawie o PDOP nie określono precyzyjnie, czy chodzi tu o działalność określoną rodzajowo, rozumianą wąsko, w której wykorzystywano dany środek trwały, czy też o działalność gospodarczą rozumianą jako taką. Użycie określenia "zaprzestanie działalności, w której te składniki były używane", oznacza, że chodzi o sytuację, w której zaprzestano działalności, w której dany składnik był używany, ale równocześnie podatnik kontynuował prowadzenie działalności gospodarczej.
Tym samym taka okoliczność umożliwia kontynuowanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Tylko całkowite zaprzestanie prowadzenia danego rodzaju działalności gospodarczej uzasadnia zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zwrócić uwagę trzeba też na to, że środki trwałe służą też zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Wynika to wprost z art. 15 ust. 1 w/w ustawy, który jako wprowadzający ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów (a tymi, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP są odpisy amortyzacyjne), nie powinien być w wykładni przepisów o amortyzacji środków trwałych pomijany. W konsekwencji wyrazić należy pogląd, że zgodnie z w/w powołanym art. 16c pkt 5 ustawy tylko całkowite zaprzestanie danego rodzaju działalności, w której używano dany środek trwały (składnik majątku) uzasadnia zaprzestanie jego amortyzacji na zasadach określonych w tym przepisie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20.10.2011 r., sygn. akt II FSK 725/10).
Tekst: Anna Dziura, ECDDP sp. z o. o.