Mitsubishi Lancer VII-generacji (oznaczenie CS0) trafił na europejski rynek z 3-letnim opóźnieniem. Swój debiut miał w 2000 roku w Japonii, natomiast Europa przywitała go dopiero w 2003 roku. Dwa lata później auto przeszło drobny lifting, a największe zmiany dotyczyły stylizacji przedniego pasa. Mimo że auto nosi nazwę jednego z najbardziej rozpoznawalnych samochodów rajdowych na świecie, cywilna jego wersja, poza odmianą Evo, ma niewiele wspólnego ze sportem.
Nadwozie Lancera VII
Lancer VII występował w dwóch wersjach nadwoziowych. Najpopularniejszy był sedan z bagażnikiem o pojemności 430 litrów. Odmiana kombi, podobnie jak ma to miejsce w przypadku Alfy Romeo 156 dysponuje znacznie mniejszą przestrzenią na bagaż – zaledwie 344 litry czyli tyle ile w przeciętnym hatchbacku klasy kompakt. Niską pojemność bagażnika częściowo rekompensuje możliwość załadowania kufra aż po sam dach. Poza tym otwór załadunkowy kombi pozwala na przewóz rzeczy o większych gabarytach.
Równie rozczarowujące jest zabezpieczenie karoserii auta przed rdzą. Charakterystyczne miejsca występowania jej ognisk to ramy okienne drzwi (wada fabryczna modelu, której Mitsubishi Motors Polska nie uznawała na gwarancji, podczas gdy na zachodzie Europy nie było z tym problemu). Poza tym mankamentem auta jest słabej jakości lakier, który bardzo łatwo ulega zarysowaniu. To z kolei prosta droga do pojawienia się nowych ognisk rdzy.
Wnętrze Lancera VII
Bardzo proste, wręcz ascetyczne wnętrze Lancera CS0 jest wykonane starannie i obce są mu problemy związane ze skrzypieniem plastików czy foteli. Pod względem wyposażenia też jest przyzwoicie. Mimo że brakuje zaawansowanych rozwiązań multimedialnych, a wiele modeli pozbawionych jest nawet komputera pokładowego, to nie powinno być problemu z zakupem egzemplarza wyposażonego w klimatyzację, elektrycznie sterowane szyby i lusterka czy ABS. Wadą wnętrza jest stosunkowo słabe wyciszenie kabiny, które wpływa negatywnie na komfort podróży. Zbyt duża jest też średnica koła kierownicy. Zostało to poprawione w 2006 roku, kiedy w wersji 1.6 pojawiła się mniejsza, bardziej poręczna kierownica.
Zobacz też: Używana Mazda 323F BJ (1998-2003): solidnie ale bez polotu
Silniki występujące w Lancerze VII
Osoby, które zastanawiają się nad zakupem Mitsubishi Lancera VII, może zmartwić fakt, że model ten nie posiadał w swojej ofercie żadnego silnika wysokoprężnego. Wszystkie trzy jednostki będące w polskiej dystrybucji, zasilane były benzyną. Podstawowo wersja Lancera 1.3 16V 82KM, nie zachwyca ani dynamiką ani spalaniem. Zdecydowanie korzystniej wygląda pod tym względem odmiana 1.6 16V 98KM (0-100km/ w 11,8s, śr. spalanie 6,8l/100km). Najmocniejszy wariant to Lancer z (poza modelem Evo o mocy 265KM) silnikiem 2.0 16V DOHC o mocy 135KM(0-100km/h w 9,7s, V-Max 204km/h). Wszystkie jednostki napędowe uważane są za bezawaryjne. Będąc regularnie serwisowane niestraszne są im przebiegi rzędu 400tys.km.
Silniki w Lancerze VII CS0 posiadają hydrauliczną regulację luzu zaworowego. Bardzo dobrze współpracują z instalacją LPG, zwłaszcza jednostka 1.6 16V. Problemy w tym silniku stwarza pompa wody, która bardzo często przecieka, dlatego stanowić powinna integralny element wchodzący w skład części, podlegających wymianie trakcie zmiany rozrządu. Nietrwała jest też sonda lambda.
Zobacz też: Używany Nissan Almera N16 (2000-2006): trzeba zaryzykować
Zawieszenie/ Układ kierowniczy Lancera VII
Newralgicznym elementem auta jest jego tylne, wielowahaczowe zawieszenie. Do 2005 roku japoński kompakt borykał się z trzaskami dochodzącymi z okolic tylnej osi. Źródłem problemu są kiepskiej jakości tuleje wahaczy. Należy pamiętać, że zawieszenie Lancera dosyć wybiórczo tłumi nierówności i sprzyja raczej dynamicznej jeździe w zakrętach, niż zapewnieniu jak najwyższego komfortu podróżnym.
Układ kierowniczy jest precyzyjny i zapewnia dobre wyczucie auta. Zdarzają się jednak problemy z maglownicą(koszt w ASO prawie 18 000zł!).
Podsumowanie
Lancer VII generacji CS0 to auto dla kogoś, kto przede wszystkim szuka niezawodnego auta, by bezproblemowo pokonywać dystans z punktu A do B. Kosztem stylistyki i nowoczesnych rozwiązań, właściciel zyska solidne auto, które nie powinno nastręczać mu większych problemów w codziennej eksploatacji. Gruntownemu sprawdzeniu należy poddać przede wszystkim nadwozie auta (pod kątem występowania ewentualnych ognisk korozji czy śladów ewentualnych napraw blacharskich) oraz stan układu kierowniczego oraz tylnego zawieszenia. Zdecydowanie najciekawsze są egzemplarze wyprodukowane od 2007 roku, w których wyeliminowane zostały problemy „wieku dziecięcego” a wyposażenie uległo znaczącej poprawie.
Zobacz też: Używany Saab 9-3 YS3F: szybkość bezpieczna
Konkurenci Mitsubishi Lancera VII
- Golf V