Problem ten dotyczy każdego kierowcy, niezależnie od posiadanego samochodu. Wiadomo, że opona nadaje się do jazdy póki nie przekroczy TWI – czyli granicy 1.6 mm.
Jednak często się zdarza, że ogumienie nie nadaje się do dalszej jazdy mimo głębokiego bieżnika. Wyróżniamy kilka typów zużycia bieżnika.
• zużycie normalne
• zużycie okrągłe
• zużycie środka
• zużycie niesymetryczne
• ząbkowanie
• zużycie miejscowe
Zużycie normalne, wynika z eksploatacji, jest jednolite i na całej powierzchni.
Zużycie okrągłe, rozpoznajemy po tym, że wysokość bieżnika po środku opony jest większa niż na bokach. Spowodowane jest to długą jazdą przy niskim ciśnieniu i dużym obciążeniu. Cały ciężar przekazany jest na boki opon, przez co ścierają się szybciej.
Jeśli bieżnik na to pozwala, należy dopompować oponę do odpowiedniego ciśnienia.
Zobacz również: Kiedy opona nie nadaje się do użytku?
Inny powód takiego zużycia wynika ze sposobu jazdy. Agresywna jazda z dużą prędkością oraz szybkie pokonywanie zakrętów powodują ścieranie opony w tej strefie.
Zużycie środka, wynika podczas podróżowania ze zbyt wysokim ciśnieniem. Strefa styku jest wtedy po środku opony.
Zużycie niesymetryczne wiąże się ze stanem naszego zawieszenia. Powodem tego jest źle ustawiona zbieżność kół, lub problemy z zawieszeniem.
Zobacz również: Co to jest aquaplaning?
Ząbkowanie występuje we współczesnych samochodach. Problem dotyczy zazwyczaj tylnej osi, wynika ze zmiany obciążenia. Praktycznie jest to normalne zjawisko, lecz można zmniejszyć intensywność. Dobre ogumienie i perfekcyjny stan zawieszenia sprawi, że proces będzie niezauważalny.
Zużycie miejscowe dotyczy zazwyczaj pojazdów bez ABS, przyczyną może być gwałtowne hamowanie, lub nieprawidłowe wyważenie opon.