Hamulce tarczowe są obecnie najczęściej spotykanymi hamulcami w samochodach osobowych, niektórych ciężarowych i w autobusach, a także w motocyklach i ostatnio nawet w rowerach. Spowodowane jest to ich licznymi zaletami.
W tego typu hamulcach siła hamująca powstaje w wyniku tarcia pomiędzy płaską tarczą hamulcową, wirującą wraz z kołem a nieruchomymi klockami hamulcowymi, które są do niej dociskane przy pomocy specjalnych urządzeń, zwanych zaciskami hamulcowymi.
Jedną z głównych zalet hamulców tarczowych jest ich skuteczność. Na tarcze jest wywierana znacznie większa siła hamująca, niż ma to miejsce w przypadku nacisku szczęk na bęben jak w bębnach hamulcowych. Wynika to między innymi z faktu, że w tego rodzaju hamulcach są stosowane tłoczki hamulcowe o dużej średnicy, znacznie większej, niż w hamulcach bębnowych, gdzie wielkość cylinderków hamulcowych jest ograniczona przestrzenią, zamkniętą wewnątrz bębna.
Duża siła hamująca i stosunkowo niewielka powierzchnia styku klocków hamulcowych z tarczą powoduje, że wydzielające się podczas hamowania ciepło jest znacznie gorzej odprowadzane, niż w przypadku bębnów hamulcowych, które mają dużą powierzchnię. Podobnie szczęki hamulcowe mają większą powierzchnię styku z bębnem, niż klocki hamulcowe. Stawia to przed konstruktorami trudne zadanie opracowania takich klocków hamulcowych, które byłyby zdolne bez większych problemów znosić tak duże obciążenia termiczne i wysokie temperatury, powstające podczas hamowania.
Odwiedź nasz serwis Eksploatacja auta
Dla uzyskanie odpowiednio dużej siły hamulcowej w przypadku hamulców tarczowych nie wystarczy prosty układ składający się z pompy hamulcowej, sterowanej przez kierowcę poprzez nacisk, wywierany na pedał. Konieczne są dodatkowe urządzenia wspomagające pracę pompy hamulcowej, zwielokrotniające siłę, z jaką noga kierowcy działa na pedał hamulca.
Zobacz też: BAS – Brake Assist System