Zawarta w Kodeksie cywilnym zasada swobody umów pozwala stronom modyfikować treść zobowiązań umownych wedle swojego uznania, chyba że modyfikacja ta sprzeciwia się prawu, zasadom współżycia społecznego lub właściwości stosunku.
Kara umowna
Powyższe oznacza, że w ramach umowy leasingu możliwe jest również zawarcie klauzuli dotyczącej kary umownej. Zgodnie z art. 483 Kodeksu cywilnego można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę kary umownej.
Taka klauzula daje stronie, na której korzyść kara umowna została zastrzeżona duże uprawnienia. W przypadku stwierdzenia niewykonania umowy lub nienależytego wykonania umowy będzie ona mogła zażądać zapłaty umówionej kary umownej bez względu na to, czy przez niewykonanie lub nienależyte wykonanie doznała szkody.
Strona, która niewykonana lub nienależycie wykonała zobowiązanie będzie obowiązania zapłacić karę umowną bez względu na to, czy wyrządziła niewykonaniem szkodę swojemu kontrahentowi.
Zobacz serwis: Najem samochodu
Zobowiązania niepieniężne
Co jednak istotne zastrzeżenie kary umownej jest możliwe jedynie w odniesieniu do zobowiązań niepieniężnych. W praktyce oznacza, że nieważne będzie postanowienie ustanawiające karę umowną za nieterminową spłatę rat leasingowych przez leasingobiorcę. Kara umowna może być już jednak zastrzeżona w odniesieniu do jego obowiązku zachowania przedmiotu leasingu (np. samochodu) w należytym stanie.
Zobacz serwis: Ubezpieczenie samochodu
Określenie kary umownej w umowie
Co do zasady kara umowna powinna być sformułowana dokładnie. Chodzi tutaj o wskazanie określonej sumy. Niemniej jednak określenie kary umownej może nastąpić przez wskazanie kryteriów, które będą służyły do ustalenia jej całkowitej wysokości.
Kara umowna może być zastrzeżona pod postacią określonego procenta wartości przedmiotu leasingu.
W umowie leasingu może być zastrzeżona kara umowna. Co istotne kara umowna nie może być zastrzeżona na niekorzyść klienta. Wynika to z faktu, iż zastrzega się ją jedynie dla zobowiązań niepieniężnych. Tymczasem do obowiązków korzystającego (czyli leasingobiorcy) należy terminowe spłacanie rat, które jest świadczeniem pieniężnym.