Gdy chcemy wyruszyć w drogę samochodem pożyczonym od znajomego lub dalszego członka rodziny wystarczy dowód rejestracyjny, ważne ubezpieczenie, własne prawo jazdy i oświadczenie woli właściciela stwierdzające, że osoba prowadząca pojazd robi to za jego wiedzą i zgodą.
W wypadku pojazdów sprowadzonych jako mienie przesiedleńcze prawo jest znacznie bardziej restrykcyjne.
Zobacz również: Jak zarejestrować samochód sprowadzony z zagranicy?
Przez 12 miesięcy, licząc od dnia objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu, samochodem po kraju może jeździć tylko właściciel. Najbliższa rodzina – współmałżonek, dzieci czy rodzice - nie ma prawa kierować pojazdem nawet wtedy, gdy ma zgodę podpisaną przez właściciela. Naruszone zostają bowiem przepisy celne, co w razie kontroli i wykrycia wiąże się z wysoką grzywną.
Zobacz również: Jak przygotować się na awarię samochodu podczas dalekiej podróży?
Odpowiedzialność wyłączona jest w sytuacjach wyjątkowych. Przykładem może być przewóz właściciela auta do szpitala. Jeśli właściciela nie ma w samochodzie, członek najbliższej rodziny kierujący pojazdem może w razie kontroli tłumaczyć się, że właśnie jedzie odprowadzić pożyczony samochód właścicielowi. Jednak przyjęcie takiego wyjaśnienia zależy tylko od dobrej woli kontrolującego policjanta.
Podstawa prawna:
- rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, § 28
- wspólnotowy kodeks celny
- rozporządzenie Rady EWG nr 918 z 1983 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych