Choć koniec uzwojenia wysokonapięciowego jest połączony galwanicznie z uzwojeniem niskonapięciowym, to oba uzwojenia są od siebie bardzo dobrze odizolowane. Uzwojenia są nawinięte na specjalnej szpuli, tzw. karkasie, wewnątrz której znajduje się wewnętrzny rdzeń magnetyczny, wykonany ze specjalnego stopu, używanego do wykonywania między innymi blach transformatorowych. Ponadto cały karkas wraz z uzwojeniami jest otoczony rodzajem płaszcza, wykonanego z kilku warstw cienkiej blachy z tego samego materiału, co rdzeń wewnętrzny. Jest to tzw. rdzeń magnetyczny zewnętrzny.
Zobacz też: Jak zbadać cewkę zapłonową w aucie zabytkowym?
Obudowa cewki zapłonowej jest najczęściej wykonana z aluminium lub innego niemagnetycznego materiału. Jedynie jej część do której są zamocowane zaciski doprowadzające niskie napięcie i gdzie znajduje się dobrze od nich odizolowane gniazdo wysokiego napięcia, jest wykonana z bardzo dobrego i odpornego na różne uszkodzenia materiału izolacyjnego, którym często jest jedna z odmian bakelitu.
Działanie cewki zapłonowej jest identyczne, jak działanie każdego transformatora. Z chwilą, gdy w uzwojeniu pierwotnym, w tym wypadku niskonapięciowym, pojawi się impuls elektryczny, spowoduje on namagnesowanie rdzenia, a tym samym zakłócenie szczątkowego pola magnetycznego, jakie się znajduje wewnątrz obudowy cewki. Zakłócenie to spowoduje natychmiastowe zaindukowanie siły elektromotorycznej w uzwojeniu wtórnym, w postaci napięcia o wartości około 1000 razy wyższej, niż wartość impulsu napięcia niskiego, który ją wywołał.
Zobacz też: Jak zbadać cewki twornika prądnicy prądu stałego na przebicia izolacji i zwarte zwoje?
Prąd jaki płynie przez uzwojenie pierwotne cewki może mieć nie więcej, niż około 3 A, większy powodowałby znacznie szybsze zużywanie się styków przerywacza. Mimo to nie należy pozostawiać na dłużej włączonego zapłonu przy niepracującym silniku, aby nie powodować nadmiernego rozgrzewania się cewki zapłonowej i w konsekwencji skracania jej okresu użytkowania.
Cewkę należy podłączać do instalacji samochodowej prawidłowo, aby wykorzystać jej pełne możliwości. Stwierdzono, że jest korzystnie, aby napięcie na środkowej elektrodzie świecy zapłonowej miało potencjał ujemny względem masy. Dlatego zacisk niskiego napięcia cewki, oznaczony (w przypadku cewek polskiej produkcji i wielu zagranicznych) symbolem 15 (16) powinien być dołączony zawsze do źródła zasilania, a nie do przerywacza. Jedynie w samochodach o odwróconej polaryzacji zasilania, takich jak stare modele „Warszawy” „Syrena” itp. zacisk ten łączy się z przerywaczem.