W samochodach są stosowane dwa rodzaje przegubów: krzyżakowe, czyli Cardana, i homokinetyczne czyli zawiasowe. Łatwiejsze do wymiany są przeguby homokinetyczne, choć praca z nimi nie należy do przyjemności – przeguby tego typu najczęściej pracują zanurzone w smarze i smar ten zwykle jest bardzo zanieczyszczony, czarny i łatwo wnika w pory skóry rąk.
Wymiana takich przegubów polega na zdjęciu zabezpieczeń, którymi są najczęściej pierścienie Segera, z ich sworzni, wypchnięciu palcami sworzni, zdjęciu przegubu, założeniu nowego przegubu po usunięciu starego smaru, założeniu zabezpieczeń na sworznie i nałożenia odpowiedniej, dużej porcji świeżego smaru. Do zdjęcia i założenia pierścieni Segera są niezbędne specjalne szczypce, ale przy pewnej wprawie można je zdejmować i zakładać przy pomocy zwykłych płaskoszczypów i płaskiego wkrętaka.
Zobacz też: Jak wymienić przegub napędowy?
Wymiana przegubów krzyżakowych jest bardziej skomplikowana. Tkwią one w specjalnych uchwytach o kształcie zaokrąglonej litery Y i najwygodniej jest wymieniać je razem z tymi uchwytami jako jeden element. Podczas wymiany należy nie zapominać o tym, iż tego rodzaju przeguby mają pewną istotną wadę: wałek bierny, czyli napędzany za pośrednictwem takiego przegubu obraca się nie jednostajnie, lecz skokowo.
W przypadku dwóch przegubów, pracujących na przeciwległych końcach wałka, np. na końcach półosi lub wału napędowego należy je tak montować, aby ta skoki się kompensowały, czyli jeżeli oś po stronie napędu jednego z nich jest pionowa, to oś po stronie wałka przenoszącego napęd powinna być pozioma.
Zobacz też: Dlaczego osłony przegubów są takie ważne?
Mówić inaczej – osie przegubów krzyżakowych połączone na sztywno do wałka pośredniczącego w napędzie, czyli do półośki, lub do wału napędowego w przypadku napędu na tylną oś, powinny być wzajemnie prostopadłe. Dzięki temu uniknie się szarpnięć i drgań w układzie napędowym, przenoszonych na koła, a tym samym na cały pojazd.
Wspomniane uchwyty do przegubów krzyżakowych są najczęściej osadzone na wałkach za pośrednictwem suwliwych połączeń wieloklinowych, co pozwala na dowolne wydłużanie się i skracanie odległości pomiędzy blokiem napędowym i kołami lub między skrzynią biegów i tylnym mostem, a w przypadku łamanego tylnego mostu także między mechanizmem różnicowym i kołami. Połączenia te powinny być nasmarowane i zabezpieczone przed zanieczyszczeniami odpowiednimi osłonami.