Łącznie powstało ponad 20 Fordów z oznaczeniem RS. Miały one zarówno napęd przedni, tylnym jak i 4x4. Ich silniki były umieszczane z przodu lub z tyłu, były wolnossące bądź turbodoładowane i miały cztery lub sześć cylindrów, w zależności od tego, w jakim aucie były montowane.
Historia aut z oznaczeniem RS zaczęła się Ford Escorta Twin Cam, którego wprowadzono do sprzedaży w 1968 roku. Escort zastąpił w ofercie producenta model Anglia.
W świecie rajdów samochodowych Escort stał się następcą Cortiny, która była produkowana wspólnie z Lotusem.
Zobacz też: Historia motoryzacji: 35 lat Forda Fiesty
Auto zostało zaprezentowane w styczniu 1968 roku i nie trzeba było długo czekać na jego pierwsze sukcesy sportowe. Pod koniec pierwszego rajdowego sezonu Escort Twin Cam wygrał między innymi w Rajdzie Finlandii (Rajd Tysiąca Jezior). Escort zdobył wtedy tytuł Najlepszego Auta Rajdowego tego sezonu.
Seryjny Escort Twin Cam był napędzany czterocylindrowym silnikiem o pojemności 1558 cm3. Głowicę tej jednostki napędowej wykonano w firmie Lotus. Paliwo do silników dostarczały dwa podwójne gaźniki Webera. Motor ten osiągał moc 109 KM przy 6000 obr./min. Auto ważyło zaledwie 830 kg. Niska masa własna umożliwiała sprint do setki w 9,8 sekundy. Podstawowe wersje Escorta były wyposażone w silnik 1100 lub 1300. Ich moce wahały się od 53 KM do 75 KM (w wersji GT). Napęd był przekazywany na tylną oś.
Zobacz też: 40 lat fabryki Skody w Bratysławie
W roku 1970 Ford rozpoczął współpracę z firmą AVO, która dostarczała zmodyfikowane części. Kolejnym sukcesem okazała się także współpraca z Ford Rally Sport, dzięki której powstał Ford Escort MK1 RS1600.
Wbrew oznaczeniom, rajdowe wersje RS1600 miały bardziej wytrzymałe silniki o pojemnościach 1800 do 2000 cm3, które miały wałek rozrządu umieszczony w bloku silnika, a zawory w głowicy. Moc tych jednostek to od 120 do 160 KM.
Aby uczcić sukcesy sportowe tych samochodów. na rynek została wprowadzona wersja Escort Mexico Mk1, który miał moc 98 KM przy 6000 obr./min.
Ford Escort RS1600 prezentowany w galerii pochodzi z 1971 roku. Jest homologowany do Grupi II wyścigówek z 1971 roku. Ma on silnik o pojemności 1803 cm3 o mocy około 245 KM. Maksymalny moment obrotowy 212 Nm silnik osiąga przy 5400 obr./min., a można go kręcić do 8500 obr./min.
Zobacz też: Historia Fordów RS od Escorta RS1600 do Focusa RS500. Cz. II
Większość podzespołów w aucie została zmodyfikowana. W silniku zamontowano wzmocnione korbowody oraz wał podparty na pięciu łożyskach. Większe są także Webera (48 DCOE). Głowica została wykonana z aluminium.
W aucie zastosowano dwie pompy paliwa oraz zgodny z homologacją 100 litrowy zbiornik na benzynę. Zawieszenie zostało wyprodukowane przez firmę KW Fahrwerk. Tylny mechanizm różnicowy jest wyposażony w 75% szperę.
Auto otrzymało także trzyczęściowe felgi BBS w rozmiarze 9x13 cali. O właściwą przyczepność dbają opony Michelin TB5F.
Aby skutecznie wyhamować auto zrezygnowano z seryjnego układu hamulcowego na rzecz czterotłoczkowych zacisków i wentylowanych tarcze o średnicy 266 mm z przodu, a także dwutłoczkowe zaciski z tyłu (zamiast hamulców bębnowych). Układ kierowniczy także został zmodyfikowany.
Zobacz też: Historia Fordów RS od Escorta RS1600 do Focusa RS500. Cz. III
Napęd przekazywany jest na tylne koła za pośrednictwem pięciobiegowej skrzyni ZF i hydraulicznego sprzęgła.
Auto waży niecałe 800 kg, więc przy mocy 245 KM można nim walczyć z najsilniejszymi konkurentami w wyścigach aut zabytkowych, które cyklicznie odbywają się między innymi na torze Nürburgring w Niemczech. Auto zostało przygotowane przez firmę Rüddell-Racing.