Ciśnieniomierze, zwane także manometrami, mają w normalnej eksploatacji samochodu tylko dwa zastosowania: do mierzenia ciśnienia powietrza w oponach i do mierzenia stopnia sprężania w cylindrach.
W warunkach domowych nie przeprowadza się pomiaru ciśnienia wtrysku ani pomiaru ciśnienia otwarcia wtryskiwaczy. Oba pomiary wymagają specjalistycznego oprzyrządowania i zachowania niemal chirurgicznej czystości podczas pracy.
Do mierzenia ciśnienia w oponach wystarczy zwykle ciśnieniomierz mechaniczny, w którym strzałka wskaźnikowa jest połączona z umieszczoną w obudowie łukowato wygiętą spłaszczoną rurką, która pod wpływem ciśnienia odkształca się. Odkształcenie to jest mechanicznie przenoszone na strzałkę, a ta na dołączonej skali pokazuje jego wartość w ogólnie przyjętych jednostkach ciśnienia, np. w kilopaskalach lub megapaskalach. Dokładność takiego pomiaru zwykle wynosi 10%, co w warunkach amatorskich jest do przyjęcia. Większą dokładność zapewniają ciśnieniomierze elektroniczne z odczytem cyfrowym. Ich działanie opiera się zwykle o zjawiska piezoelektryczne, czyli polegające na tym, iż im większy jest nacisk, wywierany na kryształ materiału piezoelektrycznego, tym wytwarza on wyższe napięcie. Napięcie to jest następnie przeliczane na jednostki ciśnienia, a te są wyświetlane na ekranie w postaci liczbowej.
Odwiedź nasz serwis Eksploatacja auta
Ciśnieniomierz do pomiaru ciśnienia w cylindrach musi być albo wyposażony w urządzenie, blokujące strzałkę w punkcie najwyższego wychylenia, albo w urządzenie zapisujące wielkość ciśnienia chwilowego. Podyktowane to jest koniecznością pomiaru ciśnienia chwilowego, istniejącego w ułamku sekundy, kiedy tłok znajduje się w GPZ. Tak krótkotrwały odczyt jest niezauważalny dla ludzkiego oka, stąd konieczność unieruchomienia strzałki w punkcie maksymalnego wychylenia lub automatycznego zapisania odczytu.
Zobacz też: Ząbkowanie opon