Pierwszą czynnością jest odłączenie od elektromagnesu rozrusznika wszystkich przewodów elektrycznych. Można to zrobić dopiero po zdjęciu ujemnej klemy z bieguna akumulatora. Po odkręceniu nakrętki i zdjęciu podkładki ze śruby, mocującej główny przewód rozruchowy należy je odłożyć w inne miejsce, niż pozostałe nakrętki i podkładki, aby ich nie zamienić. Są one wykonywane bardzo często ze specjalnych stopów lub mają specjalną powłokę galwaniczną ułatwiającą dobry kontakt elektryczny, bardzo ważny w przypadku dużego poboru prądu przez rozrusznik, co ma miejsce przy rozruchu zimnego silnika.
Zobacz również: Jak eksploatować silnik samochodowy?
Po rozłączeniu przewodów elektrycznych należy odkręcić śruby, mocujące rozrusznik do korpusu silnika, a następnie wyjąć go ostrożnie z otworu w którym on tkwi, zwracając uwagę, aby nie uderzyć o nic elektromagnesem. Po wyjęciu rozrusznika należy dalsze prace przeprowadzić w miejscu, zapewniającym odpowiednią czystość, np. na stole warsztatowym. Gdy naprawa odbywa się w trasie, można je wykonywać np. na rozłożonej dużej ścierce, starym ręczniku lub kocu.
Najczęściej występującymi uszkodzeniami mechanicznymi są nadmierne luzy w łożyskowaniu wirnika, zacinanie się zębnika, odłączenie się dźwigni sterującej zębnikiem (widełek) od rdzenia elektromagnesu. Często pojawiają się różne zadziory na zębach zębnika, utrudniające jego zazębianie się z pierścieniem zębatym koła zamachowego. Rzadziej występuje odkręcenie się nabiegunników cewek stojana rozrusznika.
Wirnik rozrusznika
Wirnik rozrusznika jest łożyskowany najczęściej przy pomocy specjalnych tulejek, wykonanych z twardego, odpornego na ścieranie i jednocześnie gąbczastego stopu, pozwalającego na nasycenie ich olejem. Zbyt luźne tuleje należy wymienić na nowe, oryginalne. Nie można ich zastąpić tulejkami, wykonanymi przez zaprzyjaźnionego tokarza z brązu lub fosforobrązu, ponieważ nie będą one miały żadnego smarowania i szybko ulegną zużyciu. Takie tulejki własnej roboty można użyć jedynie przy doraźnej naprawie, licząc się z tym, że wytrzymają w najlepszym wypadku kilka tygodni.
Dźwignię sterującą zębnikiem rozrusznika można bardzo łatwo założyć na rdzeń elektromagnesu, który ma w tym celu specjalne ucho. Przedtem należy znaleźć przyczynę jej samoistnego spadnięcia. Może to być np. wpadnięcie ośki, na której się ona obraca. Z braku oryginalnej można doraźnie tę ośkę zastąpić śrubą lub wkrętem o odpowiedniej średnicy i dość długiej części niegwintowanej. Po jej włożeniu na miejsce zgubionej ośki należy pamiętać o zabezpieczeniu jej nakrętki kontrnakrętką, co zapobiegnie jej samoistnemu odkręcaniu się. Naprawa taka ma charakter doraźny i trzeba jak najszybciej użytą śrubę zastąpić oryginalną ośką.
Zębnik z zadziorami nie podlega naprawie. Należy wymienić go na nowy. Szlifowanie uszkodzonych zębów nie jest dobrym rozwiązaniem. Są one utwardzane powierzchniowo i pojawienie się zadziorów dowodzi, iż warstwa utwardzona uległa starciu, co oznacza że zębnik stał się bezużyteczny.
Zobacz również: Kiedy sprzedać samochód?
Nabiegunniki są w rozruszniku przykręcone do stojana przy pomocy dużych i krótkich wkrętów M 6 lub M 8, z łbem stożkowym. Można stosować jedynie oryginalne wkręty. Doraźnie można przykręcić nabiegunnik innym wkrętem lub śrubą o odpowiedniej długości, takiej aby była ona w całości ukryta w nabiegunniku. Nie może wystawać nawet o milimetr, gdyż szczelina pomiędzy wirnikiem i nabiegunnikami jest w rozruszniku bardzo mała, a więc wystająca śruba mogłaby uszkodzić wirnik. Przy najbliższej okazji należy wymienić taką śrubę na oryginalny wkręt i po wkręceniu odpowiednio go zabezpieczyć, korzystając ze wzorca w postaci identycznego wkrętu, jaki mocuje drugi z nabiegunników.