W interpretacji sygn. IPPP3/4512-935/15-2/IG Dyrektor Izby Skarbowy w Warszawie rozpatrywał sprawę Spółki, prowadzącej działalność w branży kosmetycznej. Spółka ta jest zarejestrowana dla celów VAT w Polsce, ale nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w kraju. W pierwszej kolejności Spółka dokonuje nabycia niezbędnych materiałów i komponentów na terytorium Polski lub sprowadza je do Polski (np. w ramach WNT). Następnie, na podstawie umowy polski podwykonawca wykonuje na powierzonych przez Spółkę materiałach/komponentach usługę konfekcjonowania, której efektem jest powstanie gotowego produktu. Niektóre komponenty (jak np. klej) nie są powierzane przez Spółkę, lecz nabywane przez podwykonawcę na własny rachunek. Spółka zamierza wywozić gotowe produkty na terytorium państw spoza UE i tam dokonywać ich sprzedaży na rzecz lokalnych klientów. W pierwszej kolejności towary mają zostać przetransportowane z zakładu podwykonawcy do magazynu własnego Spółki lub magazynu wynajmowanego od podmiotu zewnętrznego na terytorium państwa trzeciego, gdzie będą przechowywane przez pewien czas. Następnie, Spółka będzie sprzedawać produkty bezpośrednio z ww. magazynu klientom mającym siedziby w państwie położenia magazynu. Spółka będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzających, że produkty sprzedawane z magazynu Spółki powstały z zakupionych w Polsce lub sprowadzonych w ramach WNT do Polski materiałów i komponentów.
Zobacz też: Porozumienie z Rosją w sprawie przewozów w 2016 r
Odnosząc się do opisanej sytuacji, organ podatkowy przypomniał, że w świetle art. 2 pkt 8 ustawy o VAT z eksportem towarów mamy do czynienia wtedy gdy dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na nabywcę (tj. dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT), a wskutek tej dostawy towary są wywożone z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni). Ponadto, wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny.
Więcej na temat VAT-u w działalności logistycznej znajdziesz tutaj
Z powyższych względów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że wywóz towarów należących do Spółki do magazynu na terytorium państwa trzeciego, w którym towary te będą przechowywane jakiś czas, nie stanowi sprzedaży (eksportu towarów), gdyż transport z zakładu podwykonawcy w Polsce do tego magazynu nie jest będzie realizowany wskutek dostawy tych towarów. Tym samym, na tym etapie przemieszczenie towarów z Polski do państwa trzeciego będzie stanowić czynność neutralną w VAT. Jak stwierdził organ: „Mając zatem na uwadze opis sprawy, należy stwierdzić, że wywóz własnych towarów do magazynu Spółki na Terytorium Kraju Trzeciego, w którym będą one jakiś czas przechowywane, nie stanowi sprzedaży ani eksportu towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Na tym etapie transport towarów będzie się odbywał pomiędzy zakładem Podwykonawcy w Polsce i Magazynem Spółki na Terytorium Państwa Trzeciego. Na tym etapie nie dojdzie do transakcji sprzedaży ani eksportu towarów opodatkowanej w Polsce, gdyż wywozowi towarów nie będzie towarzyszyło przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towary na tym etapie cały czas będą własnością Strony. Takie przemieszczenie towarów jest wyłącznie przemieszczeniem wewnętrznym tj. dokonywanym w ramach przedsiębiorstwa Spółki, któremu nie towarzyszy transakcja sprzedaży”.
Zobacz też: Właściwa stawka VAT dla odsprzedaży usług międzynarodowego transportu towarów
Kolejno, skoro Spółka planuje sprzedawać towary klientom bezpośrednio z magazynu położonego w państwie trzecim, dostawa towarów powinna zostać opodatkowana na terytorium tegoż państwa trzeciego zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Dlatego też do ww. dostaw nie będą miały zastosowania przepisy polskiej ustawy. Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie: „(..) miejscem dostawy towarów, które będą sprzedawane przez Wnioskodawcę na terytorium Kraju Trzeciego, stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, będzie miejsce, w którym towary znajdą się w momencie dostawy, czyli terytorium Kraju Trzeciego. Tym samym, sprzedaż dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów z Kraju Trzeciego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce lecz w Kraju Trzecim gdzie transakcja zostanie zrealizowana”.
Zobacz też: Czy samofakturowanie może dotyczyć usług transportowych?
Tekst: Ewelina Kalita, Konsultant podatkowy ECDDP Sp. z o.o.