Ponieważ ustawa o VAT nie zawiera definicji skonta, należy posiłkować się definicją słownikową. Zgodnie z wersją on-line Słownika Języka Polskiego PWN, przez skonto należy rozumieć „zniżkę ceny towaru objętego sprzedażą kredytową lub ratalną, udzieloną nabywcy płacącemu gotówką przed ustalonym terminem” . A zatem, trzeba przyjąć, iż skonto stanowi rodzaj obniżki należnego wynagrodzenia w związku z wcześniejszą zapłatą dokonaną przez nabywcę.
Każda sprzedaż towarów i usług (w tym usług transportowych) dokonana na rzecz innego przedsiębiorcy, w świetle art. 106b ustawy o VAT, rodzi obowiązek wystawienia faktury. Na mocy art. 106e ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest zobowiązany uwzględnić w treści faktury wszelkie kwoty, które służą do prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT. W świetle jednak art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto.
Należy przy tym wyjaśnić, iż zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest - co do zasady - wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Z podstawy opodatkowania należy jednak wyłączyć kwoty obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty oraz opustów i obniżek cen, uwzględnionych już w momencie sprzedaży (art. 29a ust. 7 ustawy o VAT).
Zobacz też: Test Toyota Verso 1.6 D-4D Premium
Skonto jest rabatem udzielonym pod warunkiem zawieszającym. Wskutek tego rabat ten uznaje się za zrealizowany dopiero w momencie dokonania wcześniejszej zapłaty przez kontrahenta. Nie można uwzględnić go w podstawie opodatkowania, skoro nie jest pewnym, czy nabywca towarów lub usług skorzysta z przyznanej mu obniżki. W związku z tym należy stwierdzić, iż skonto – jako rabat udzielony już po dokonaniu sprzedaży – nie może być uwzględnione w podstawie opodatkowania określanej w fakturze dokumentującej tą sprzedaż.
Zobacz też: Odliczenie VAT z faktur otrzymanych od małych podatników
W związku z tym, że skonto jest rabatem udzielanym faktycznie po wystawieniu pierwotnej faktury (po ziszczeniu się warunku polegającego na dokonaniu zapłaty przez nabywcę przed określonym terminem), zastosowanie znajdzie art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę korygującą, jeżeli po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1 (tj. skonta). A zatem, odpowiadając na pytanie postawione w stanie faktycznym, należy stwierdzić, iż w celu udokumentowania skonta udzielonego swoim klientom firma A powinna wystawić fakturę korygującą in minus).
Tekst: Ewelina Kalita, Młodszy konsultant podatkowy ECDDP Sp. z o.o., Paweł Barnik, Kierownik Zespołu ds. Podatku VAT ECDDP Sp. z o.o.