Podstawowy podział dotyczy ładunków pełnokontenerowych (FCL - Full container Load) oraz drobnicy kontenerowej (LCL – Less than Container Load). Zarówno przy przewozach FCL, jak i LCL konstrukcja stawki frachtowej oraz dodatki są zbliżone, jednak różnią się sposobem naliczania za jednostkę (kontener i waga/miara).
W przypadku transportu pełnych kontenerów, fracht morski składa się ze stawki podstawowej (base freight), która może obejmować stawkę od portu załadunku do ostatecznego portu wyładunku. Część armatorów traktuje tę pozycję jako stawkę tylko za transport statkami oceanicznymi i osobno podaje / wymienia opłatę za transport statkiem dowozowym (feeder TAD – Transport ADditional). Jako przykład może posłużyć import na trasie Hong Kong -> Hamburg (base freight) oraz dowóz Hamburg -> Gdynia (TAD)
Do tak rozumianej stawki frachtowej należy doliczać szereg dodatków. Część ma charakter stały i zmienia się tylko ich wysokość, inne pojawiają się sezonowo i są spowodowane różnymi czynnikami zewnętrznymi lub zmianą polityki armatora.
Do najważniejszych dodatków frachtowych możemy zaliczyć:
BAF – (Bunker Adjustment Factor) – to dodatek odzwierciedlający zmiany cen paliwa na rynkach światowych. Inna nazwa to BUC – Bunker Contribution
CAF – (Currency Adjustment Factor) – ten dodatek częściowo pokrywa koszty jakie ponosi armator w związku z rozliczaniem się w różnych walutach z podwykonawcami, klientami i innymi podmiotami na rynku transportowym.
ISPS – (International Ship and Port Security Charge) - opłata pobierana przez armatorów oraz porty morskie w związku z nałożonym obowiązkiem podniesienia ogólnego poziomu bezpieczeństwa (np. działania antyterrorystyczne)
CDD – (Cargo Data Declaration), również występuje jako ENS / EAM i dotyczy ładunków importowanych do Unii Europejskiej. Odpowiednikiem tej opłaty w przypadku wymiany z USA jest opłata (AMS), a w przypadku Kanady (ACI).
Niektóre dodatki mają charakter sezonowy lub dotyczą tylko wybranych rynków:
CGS – Congestion Surcharge – często pojawiający się w przypadku portów Afryki Zachodniej
IBF – Ice Break Fee – zwany również Winter Surcharge (przy wysyłkach np. do St. Petersburga)
LWS – Low Water Surcharge – na przykład przy wysyłkach do/z Kanady, stosowany przy niskim stanie wód na rzece św. Wawrzyńca
OWS – Overweight Surcharge – zwyczajowo stosowany przy wysyłkach bardzo ciężkich kontenerów 20dc (np. z północnych Chin)
oraz wiele innych jak na przykład:
PCS - Panama Canal Surcharge
PRS - Piracy Risk Surcharge
PSS - Peak Seaseon Surcharge
WRS – War Risk Surcharge
W przypadku przewozów LCL stawki w spedycji morskiej podawane są za jednostki w/m, czyli waga/miara. Oznacza to, że przy danej cenie 100 USD w/m można przewieźć jedną tonę towaru lub 1 m3 towaru. Do obliczeń przyjmuje się wartość wyższą czyli dla towaru o objętości 3cbm i wadze 2 ton stawka w/m zostanie pomnożona przez 3.
Zwyczajowo fracht morski oraz dodatki podawane są w USD lub EUR i uzależnione jest to od polityki danego armatora oraz trasy.