Zasady przewozu obowiązujące pod osłoną karnetu TIR zostały uregulowane w Konwencji Celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR (Konwencja TIR) sporządzonej w Genewie dnia 14 listopada 1975 r.
Konwencję TIR stosuje się do przewozu towarów bez przeładunku przez jedną lub kilka granic, od wyjściowego urzędu celnego jednej ze Stron Konwencji do docelowego urzędu celnego innej Strony Konwencji lub tej samej Strony, w pojazdach drogowych, zespołach pojazdów lub w kontenerach, jeżeli jakaś część przewozu między rozpoczęciem i zakończeniem operacji TIR jest wykonywana przez transport drogowy.
Możliwe jest również wykonanie przewozu pod osłoną karnetu TIR zaczynającego się i kończącego się w tym samym państwie jeżeli trasa przebiegać będzie przez terytorium obcego państwa.
Konwencja TIR zwalnia ładunek od odprawy celnej w punktach granicznych pod następującymi warunkami:
- przejazd musi się odbywać tylko określoną lub zaakceptowaną przez władze celne trasą;
- pojazd musi posiadać świadectwo zdolności technicznej dopuszczające do międzynarodowego przewozu drogowego pod zamknięciem celnym;
- władze celne kraju wysyłki muszą zaopatrzyć skrzynię ładowną samochodu w plomby celne, które są sprawdzane przez władze celne na granicy;
- zaplombowany ładunek traktowany jest jako tzw. przesyłka celna, tj. nie może wejść do obrotu w kraju, do którego nie jest przeznaczony.
Przewóz drogowy pod osłoną konwencji TIR i pod zamknięciem celnym nie powinien podlegać kontroli celnej w przejściowych urzędach celnych.
Na podstawie karnetu TIR odprawa celna dokonywana jest dwa razy: u nadawcy oraz w kraju przeznaczenia (albo na granicy, albo u ostatecznego odbiorcy).
Karnet upoważnia tylko do jednej danej jazdy. Posiadacz karnetu TIR jest odpowiedzialny za zgłoszenie towarów do odprawy władzom celnym docelowym jak również za uiszczenie wszelkich należności, opłat i kar związanych z ładunkiem w przypadku, gdy karnet TIR nie został prawidłowo zwolniony.