Uwaga: Po serii ataków w 2004 r. na francuską i europejską ludność cywilną (plądrowania, przemoc fizyczna) połowa tej społeczności – ponad 8500 osób – opuściła Wybrzeże Kości Słoniowej. Pod koniec 2006 r. sytuacja pozostawała we względnej równowadze: północna część kraju znajdowała się pod kontrolą byłych rebeliantów, a południowa – pod kontrolą rządu. Przed przyjazdem należy koniecznie zapoznać się z aktualną sytuacją polityczną i ewentualnymi zagrożeniami. Przyjazdy turystyczne odradzamy.
Wiza, przepisy wjazdowe
Przed przyjazdem na Wybrzeże Kości Słoniowej konieczne jest uzyskanie wizy pobytowej lub tranzytowej w Konsulacie Francji w Warszawie albo w jednej z ambasad Wybrzeża Kości Słoniowej w Europie (np. w Moskwie, Paryżu, Bonn, Bernie, Kopenhadze, Madrycie, Londynie). Nie wydaje się wiz na granicy. Paszport powinien być ważny dłużej niż wiza. Nie ma obowiązku okazywania biletu powrotnego przy wjeździe (Ambasada Wybrzeża Kości Słoniowej może żądać okazania takiego biletu przed wydaniem wizy) ani określonej kwoty pieniędzy na pobyt. Przed wydaniem wizy konsul zwykle żąda przedstawienia dokumentu potwierdzającego cel wizyty, np. zaproszenia.
Przepisy celne
Przepisy celne są takie jak w krajach europejskich. Franki XOF obowiązują w ośmiu państwach UEMOA – Wspólnoty Gospodarczo-Monetarnej Afryki Zachodniej (Benin, Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gwinea Bissau, Mali, Niger, Senegal i Togo) i wywóz ich poza te kraje jest oficjalnie zabroniony. W praktyce zakaz dotyczy większych sum, równowartości ponad kilkuset euro. Wywóz gotówki w innych walutach powinien być udokumentowany oficjalną wymianą w banku, ale nie jest zalecany.
Przepisy prawne
Przepisy prawne zbliżone są do prawodawstwa francuskiego.
Meldunek
Nie ma obowiązku meldunkowego. Przy wjeździe i wyjeździe funkcjonariusze straży granicznej pytają o adres pobytu na Wybrzeżu (wystarczy np. nazwa hotelu). Bezwzględnie należy nosić przy sobie dowód tożsamości. Kiedy pobyt przekracza miesiąc, zalecane jest posiadanie półrocznej karty pobytowej lub przedłużonej wizy wydawanej w Ministerstwie Bezpieczeństwa. W przypadku dłuższego pobytu poruszający się samochodem muszą również wymienić międzynarodowe prawo jazdy na miejscowe.
Ubezpieczenie
Obowiązkowe jest ubezpieczenie komunikacyjne. Ubezpieczenia osobowe nie są wymagane, choć zalecane. Honorowane mogą być polisy uznawane przez duże francuskie firmy ubezpieczeniowe (jeśli polisa jest uznawana we Francji, prawdopodobnie zostanie też uznana na Wybrzeżu Kości Słoniowej). Najpełniejszej informacji powinna udzielić firma ubezpieczeniowa wydająca polisę. W praktyce należy być przygotowanym na opłacenie usługi medycznej i wystąpienie o refundację wydatków po powrocie do Polski.
Szczepienia, służba zdrowia
Przy wjeździe należy okazać tzw. żółtą książeczkę z obowiązkowym ważnym szczepieniem przeciw żółtej febrze. W przeciwnym razie podróżny poddawany jest na lotnisku szczepieniu przez miejscowe władze sanitarne, które także wystawiają książeczkę – za usługę pobierana jest dość wysoka opłata (z możliwości tej nie należy korzystać poza sytuacjami koniecznymi). Zalecane jest szczepienie przeciw zapaleniu opon mózgowych i wirusowemu zapaleniu wątroby typu B. Konieczna jest profilaktyka przeciw malarii – zarówno przed wyjazdem, podczas pobytu, jak i przez kilka tygodni po powrocie do Polski. Podróżujący powinien znać zasady higieny tropikalnej i umieć strzec się przed licznymi chorobami, jak malaria czy zakażenia pokarmowe.
Prywatna opieka medyczna, zwłaszcza w Abidżanie, jest na dobrym poziomie, dysponuje nowoczesnym sprzętem i materiałami. Apteki są dobrze wyposażone. Wizyta u lekarza kosztuje ok. 30 EUR, a doba w szpitalu ok. 80 EUR (do tej kwoty należy dodać koszty lekarstw, badań specjalistycznych i ewentualnych zabiegów). Przed przyjęciem do szpitala wnosi się kaucję, która może wynieść nawet do 1000 EUR. Należy mieć odpowiednio dużo ważnych czeków podróżnych lub – lepiej – kartę VISA czy MasterCard, które są uznawane w prywatnych klinikach. Nie zaleca się korzystania z państwowej służby zdrowia poza sytuacjami wyższej konieczności.
Informacje dla kierowców
Kierowca samochodu powinien mieć międzynarodowe prawo jazdy i ważne dokumenty: kartę rejestracyjną (carte grise), ubezpieczenie, podatek drogowy (vignette), kartę przeglądu technicznego (SICTA).
Podróżowanie po kraju
Nie ma ograniczeń. Nie jest jednak zalecane podróżowanie autobusami lub taksówkami międzymiastowymi. Przy wjazdach i wyjazdach z większych miast zwykle ustawione są rogatki policyjne. Przejściowo władze mogą wprowadzać częstsze i dokładniejsze kontrole, dokonywane nie tylko przez policję, ale także przez żandarmerię i wojsko. W razie zatrzymania samochodu należy okazać komplet ważnych dokumentów i wykonywać polecenia kontrolujących (np. otworzyć bagażnik). Zatrzymujący są uzbrojeni, nie wolno więc czynić niczego, co mogłoby ich sprowokować do użycia broni. Nagminne jest sugerowanie przez siły porządkowe na rogatkach „opłaty” za przejazd. Podróżowanie nocą między miastami jest bardzo niebezpieczne ze względu na chaotyczny ruch drogowy i wymuszane zatrzymania w celach rabunkowych. W głębi kraju jest znacznie bezpieczniej. Nie są wskazane wyprawy do strefy okupowanej przez byłych rebeliantów (połowa terytorium kraju na północ od pasa między miastem Daloa i stolicą Jamusukro) – aby się tam dostać, trzeba pokonać liczne rogatki (siły rządowe, siły ONZ, siły francuskie, siły byłych rebeliantów).
Bezpieczeństwo
W Abidżanie istnieje zagrożenie przestępczością, nagminne są rabunki. Nie zaleca się przechadzek pieszych po mieście i zapuszczania się w głąb dzielnic biedoty. Choć po godz. 19.00 ustawiane są rogatki policyjne, lepiej nie poruszać po mieście nocą samochodem. Turyści nie znający miasta i obowiązujących zwyczajów powinni skorzystać z usług miejscowego, zaufanego przewodnika. Nie należy nosić biżuterii, drogich zegarków ani rzeczy, które mogą świadczyć o zamożności; trzeba uważać na aparaty fotograficzne, kamery czy telefony. Nie należy wyjmować dużych sum pieniędzy i nosić portfeli oraz dokumentów w łatwo dostępnych kieszeniach. Większość rabunków dokonywana jest z użyciem broni palnej. Podróżując samochodem po mieście, należy zamknąć okna i zablokować drzwi. W ciągu dnia można poruszać się miejskimi taksówkami (koloru pomarańczowego). Zaleca się ograniczenie do minimum pobytu w Abidżanie ze względu na zagrożenie napadami rabunkowymi, kradzieżami i oszustwami.
Religia, obyczaje
Obowiązujące normy zachowania zbliżone są do europejskich. Należy jednak szanować zwyczaje ludności miejscowej, w tym muzułmańskiej (np. powitanie, pytanie o zgodę na fotografowanie).
Przydatne informacje:
• Z walut wymienialnych najlepiej przywozić euro, które wymieniane są po stałym kursie. Zaleca się dokonywanie wymiany w bankach. W niektórych bankach pobierane są z tego tytułu opłaty (1–2 proc.); o ich wysokość należy pytać przed wymianą. W niektórych hotelach, sklepach i biurach podróży w Abidżanie można płacić kartami VISA i MasterCard. Można również pobrać gotówkę w bankomatach (na razie jest ich niewiele). W Abidżanie jest także biuro American Express, gdzie można w razie potrzeby uzyskać nowe czeki podróżne. Bardzo sprawnie działa system przekazów gotówkowych Western Union.
• W kontaktach z administracją trzeba wykazać cierpliwość: nagminne jest spóźnianie się i niedotrzymywanie terminów.
• Przyjeżdżający na Wybrzeże Kości Słoniowej powinien znać choć trochę język francuski. Język angielski jest nieprzydatny ani w kontaktach z administracją, ani z miejscową ludnością.
• Koszty utrzymania w Abidżanie są wysokie.
• W miastach jest dość dobra i tania komunikacja taksówkowa.
• Bilet lotniczy na dalszą podróż lub powrót do Polski powinien zostać potwierdzony co najmniej 3 doby przed odlotem.
Wybrzeże Kości Słoniowej podlega kompetencji terytorialnej Ambasady RP w Dakarze (Senegal). W Abidżanie działa polski konsulat honorowy.
Stolica: Jamusukro; największe miasto: Abidżan
Waluta: frank Zachodnioafrykańskiej Wspólnoty Walutowej (XOF), 1 XOF = 100 centymów;
1 EUR = ok. 656 XOF
Język urzędowy: francuski
Źródło: Ministerstwo Spraw Zagranicznych