Usuwanie usterek układu napędowego we własnym zakresie jest bardzo kłopotliwe, poza tym wymaga sporego doświadczenia w takich pracach i dużych umiejętności, większych niż przy pracach z silnikiem. W praktyce samodzielne naprawy układu napędowego sprowadzają się do wymiany przegubów napędowych i półosiek oraz pierścieni uszczelniających skrzynię biegów i mechanizm różnicowy oraz piasty kół napędzanych. Można także, jeżeli jest taka możliwość, wymieniać dostępne z zewnątrz pierścienie uszczelniające, tzw. simmeringi.
Wymiana przegubów napędowych jest czynnością niezbyt skomplikowaną, za to bardzo brudną, zwłaszcza w przypadku przegubów homokinetycznych - znajdujący się w nich smar zawiera mnóstwo bardzo drobnych cząsteczek metalu, zabarwiających go na czarno. Po wtarciu w skórę dłoni jest praktycznie nie do usunięcia nawet najlepszymi środkami myjącymi. Mniej nieprzyjemną operacją jest wymiana przegubów krzyżakowych (Cardana), które smarowane są jedynie wewnętrznie.
Zobacz także: Jak wykryć i usunąć usterki układu hamulcowego?
Wymiana uszkodzonych pierścieni uszczelniających nie jest czynnością trudną. Najwięcej kłopotu sprawia usunięcie pierścienia uszkodzonego. Można to zrobić szybko i łatwo, posługując się haczykiem o kształcie pogrzebacza, wykonanym z twardego drutu o średnicy około 2 mm. Najlepiej mieć dwa takie haczyki, wówczas wyciąga się uszkodzony pierścień o wiele szybciej i łatwiej.
Ponieważ metoda ta niszczy usuwany pierścień, trzeba upewnić się, czy rzeczywiście jest konieczna jego wymiana i czy jest dostępny nowy pierścień o identycznych wymiarach. Usuwając stary pierścień, trzeba zwrócić uwagę, aby przy posługiwaniu się haczykami nie zarysować wnętrza otworu (gniazda), w którym on tkwi.
Zobacz także: Jak wykryć i usunąć usterki zawieszenia?
Wsunięcie nowego pierścienia powinno poprzedzić dokładne oczyszczenie wałka i gniazda, a następnie nasmarowanie ich cienką warstwą oleju przekładniowego lub podobnego smaru. Przydatna jest tulejka o średnicy zewnętrznej mniejszej o około 1 mm od średnicy gniazda. Dzięki niej pierścień zostanie osadzony prawidłowo. Wsuwa się go delikatnie na miejsce, aby nie uszkodzić jego wargi uszczelniającej.
W ostatniej fazie, kiedy już częściowo znajdzie się w gnieździe, można go osadzić na miejscu delikatnie uderzając bardzo lekkim młotkiem we wspomnianą wcześniej tulejkę. Z braku tulejki można osadzić pierścień palcami, naciskając na jego obrzeża symetrycznie i zwracając uwagę, aby wsuwał się całym obwodem jednakowo. Czynności tej nie można powtórzyć, należy więc wykonywać ją bardzo starannie i ostrożnie, bez użycia nadmiernej siły.
Zobacz także: Jak wykonać zastępcze światła cofania ze świateł „stop”?