Historia włoskiego Pająka
Historia Fiata 124 w wersji Spider rozpoczęła się w 1966 roku. Auto było dwumiejscowym kabrioletem klasy średniej. O nowym modelu włoskiego koncernu Fiata można było się dowiedzieć na targach motoryzacyjnych w Turynie. Nadwozie typowe dla dwudrzwiowych kabrioletów z zacięciem sportowym zaprojektowała i wytwarzała włoskie studio projektowe Pininfarina. Samochód był wytwarzany w zakładach fabryki Fiata w Lingotto. Większość wyprodukowanych Spiderów, przez cały okres swej produkcji, trafiła na rynek w USA. Amerykański magazynowi Road&Track w lipcu 1968 roku napisał, że Fiat 124 Spider to „najlepszy sportowy samochód z otwartym nadwoziem w klasie do 1500 centymetrów sześciennych w popularnej cenie”. Amerykańska wersja włoskiego samochodu różniła się od wersji, którą mógł nabyć europejczyk ilością mocy którą dysponował silnik. Silniki pracujące za oceanem miały kilka koni mechanicznych mniej.
W 1972 roku firma Abarth wzięła na warsztat „zwykłego” Spidera i stworzyła jego odmianę sportową. Fiat Spider Abarth sprzedał się w ilości blisko 1000 sztuk. która miała zapewnić Fiatowi homologacje rajdową. Modele wyprodukowane przez Abartha zostały oznaczone literami CSA. Wersja na której widniały trzy litery CSA odróżniała się od pozostałych nie tylko mocniejszym silnikiem ale też elementami karoserii wykonanych z tworzyw sztucznych w celu redukcji masy pojazdu.
Zobacz też: Test Fiat Bravo – czy warto kupować auta na F?
Fiat 124 Spider został wyposażony przez producenta w aż pięć różnych silników. Najsłabsza z nich o pojemności 1,4 litra osiągała maksymalną moc 91 KM. Dla osób lubiących się przemieszczać z większymi prędkościami firma mogła zaoferować silnik 1,6 litra, który może się pochwalić mocą rzędu 112 KM. Dostępny był też silnik o mocy 118KM i pojemności 1,8 litra. Dostępny był też silnik dwulitrowy ale z mocą większą jedynie od swojego 1,4 litrowego przeciwnika. Miał on tylko 101KM i był przeznaczony na rynek amerykański. Miłośnicy szybkiej jazdy musieli poczekać do 1972 roku w którym to Abarth wyprodukował lżejszy samochód w którym znajdował się silnik 1,8 litra generujący poważnie wyglądającą moc 130 koni mechanicznych. Strzałka prędkościomierza od zera do setki przemieszczała się w czasie 7,5 sekundy. Za przeniesienie napędu z silnika umieszczonego pod maską samochodu odpowiadała pięciostopniowa skrzynia biegów.
Zobacz też: Fiat na Salonie w Paryżu