Fransois Cevert urodził się w roku 1944 w Paryżu. Samochodami zaczął się interesować dopiero w 1966 roku. Wtedy to postanowił zapisać się na kurs do słynnej szkoły przy torze Le Mans. Po jego ukończeniu, trafił do szkoły Magny-Cours, w której zdobył stypendium gwarantujące mu start w jednym wyścigu Formuły 3, w barwach Alpine. Cevert jako młody jeszcze kierowca zdominował ten wyścig. W nagrodę, od firmy Alpine, otrzymał bolid, w którym kontynuował starty w Formule 3. Jeden z jego rywali, Henri Pescarolo powiedział, że: ,,Nie był playboyem z okładek tabloidów, jak James Hunt. Był natomiast piekielnie szybki, wyjątkowo przystojny i miał charyzmę. Na torze wygrywał dzięki umiejętnościom, w życiu - za sprawą uroku i męskiego wdzięku. (...) W Dayona Cevert w niecałe 10 minut poderwał trzy dziewczyny i zaraz zabrał się do rzeczy. Jedną miał w sypialni, drugą w samochodzie, trzecią w ogrodzie".
Zobacz też: Historia motoryzacji: Skoda w powojennej Czechosłowacji cz. I
Awans do Formuły 2 w 1969 roku był dla kariery Ceverta punktem kulminacyjnym. Zależało mu na udziale w tych wyścigach ze względu na ich prestiż. Stanowiły one bowiem bezpośrednie zaplecze Formuły 1. Podczas jednego z wyścigów został zauważony przez Jacka Stewarta – jednego z kierowców Formuły 1, który namówił Kena Tyrrella na angaż Ceverta do F1. Sam Tryrrell został partnerem w zespole Ceverta w 1971 r. Szkot, ówcześnie wielka osobowość Formuły 1, traktował Ceverta jak ucznia i przyjaciela. Od niego młody Fransois przejął technikę jazdy. Początki kariery Ceverta w Formule 1 nie były łatwe, głównie ze względu na liczne wypadki w RPA, Monaco, Zandvoort. Wiele wyczerpujących treningów sprawiło, że nastąpiła poprawa wyników. Była ona tak znaczna, że Francji i w Niemczech uznany został za młody talent. Pierwsze zwycięstwo Cevert odniósł w ostatnim wyścigu sezonu 1971 roku, podczas Grand Prix USA. Pierwsze miejsce zajął jako drugi w historii kierowca francuski, powtarzając sukces swojego idola z dzieciństwa - Maurice'a Trintignanta. Po sezonie 1973 Cevert miał przejąć rolę lidera silnego wówczas zespołu.
Zobacz też: Historia motoryzacji: legendy niemieckiej motoryzacji
Cevert w kwalifikacjach do ostatniej rundy roku, w Watkins Glen w USA, walczył o pole position. Na wejściu w zakręt popełnił błąd, co spowodowało, że jego bolid wbił się w stalową bandę. W wyniku zderzenia poniósł śmierć na miejscu. Świadkiem zdarzenia był jego partner z zespołu Stewart, który po wypadku Ceverta wycofał się z wyścigu i już nigdy nie wystartował w Formule 1.