Koło zamachowe

Koło zamachowe w silniku spalinowym ma trzy zadania. Podstawowym i zarazem najważniejszym jest maksymalne wyrównanie zmiennego momentu obrotowego silnika. Z uwagi na to, że w silnikach tłokowych o niewielkiej liczbie cylindrów trudno jest uzyskać jednakowy moment obrotowy w funkcji kąta obrotu wału korbowego, konieczne jest połączenie go z wirującą masą o dużej bezwładności. Funkcję takiej masy spełnia koło zamachowe. Dodatkowo w znakomitej większości silników czoło koła zamachowego współpracuje z tarczą sprzęgła oraz, dzięki okalającemu je wieńcowi zębatemu – z rozrusznikiem.

Koła zamachowe wykonywane są najczęściej z żeliwa sferoidalnego lub szarego. Materiały te mają dostatecznie dobre właściwości cierne, co jest istotne dla dobrej współpracy z tarczą sprzęgłowa.

Koło zamachowe w ogromnej większości silników jest mocowane do wału korbowego za pośrednictwem kołnierza przy pomocy kilku śrub, a jego położenie jest ustalane albo za pomocą kołków ustalających, albo dzięki zastosowaniu śrub pasowanych, o części nienagwintowanej wykonanej z bardzo dużą dokładnością, podobnie jak otwory w kole zamachowym, z którymi one współpracują. Tylko w małych silnikach o niewielkiej mocy koło zamachowe jest osadzana na stożkowym czopie, a jego położenie ustala wpust czółenkowy, nazywany potocznie klinem lub półksiężycowym klinem. Rozwiązanie to jest najgorszym z możliwych z uwagi na niewielkie siły, jakie mogą być przenoszone w takiej konstrukcji z wału na koło zamachowe.

Odwiedź nasz serwis Eksploatacja auta

Wieniec zębaty jest mocowany na kole zamachowym na duży wcisk. Oznacza to, że jego wewnętrzna średnica musi być mniejsza od średnicy koła zamachowego do 0,5 mm w silnikach małych i do 0,7 mm w silnikach samochodów ciężarowych. W praktyce aby osadzić go na kole zamachowym podgrzewa się go do temperatury nieco tylko niższej od temperatury odpuszczania materiału, z którego jest on wykonany, aby nie dopuścić do rozhartowania go.

Zobacz też: Układ rozruchowy