W samochodach pierścienie osadcze/Segera stosuje się, między innymi, do zabezpieczania przed wysunięciem się sworzni tłokowych, sworzni w przegubach napędowych i wielu innych elementów, także bardzo małych.
Zobacz również: Czym różnią się silniki OHC od OHV i SOHC od DOHC?
Pierścienie osadcze Segera dzielą się na wewnętrzne i zewnętrzne. Tkwią w specjalnych kanalikach dopasowanych do ich grubości i często bardzo trudno je z nich usunąć przy pomocy zwykłych narzędzi. Próby zwykle kończą się albo złamaniem pierścienia, albo jego zgubieniem („wystrzeleniem”), albo uszkodzeniem kanalika, w którym on tkwi. Tymczasem można tego dokonać bardzo łatwo, przez zastosowanie specjalnych szczypiec, przypominających typowe szczypce o okrągłych szczękach. Inne są szczypce do pierścienie wewnętrznych, inne do zewnętrznych, trzeba więc zaopatrzyć się w oba rodzaje. Cena szczypiec do pierścieni Segera to kilkanaście złotych.
Zobacz również: Jak umyć silnik?
Po wsunięciu końcówek szczypiec w otwory pierścienia tak głęboko, jak to tylko możliwe, należy ostrożnie ścisnąć rączki szczypiec na tyle, aby pierścień Segera na całym obwodzie wysunął się z kanalika i wówczas można go ostrożnie usunąć, cały czas ściskając szczypce. Nie należy przy tym używać nadmiernej siły, gdyż zbyt mocno ściśnięty lub rozciągnięty pierścień może pęknąć i wówczas trzeba zastąpić go nowym.
Podczas wyjmowania i zakładanie pierścieni osadczych Segera należy chronić oczy, gdyż zdarza się, że źle uchwycony przez szczypce pierścień zsuwa się z nich i w wyniku siły sprężystości zamienia w pocisk, o nieprzewidywalnej trajektorii lotu.