Indonezja

Klimat - kiedy jechać?

Przez cały rok panują tam wysokie temperatury i jest parno. W okresie od maja do października trwa pora sucha, w czasie której najlepiej zaplanować podróż na archipelag, szczególnie w okresie od czerwca do września, jest wtedy najbardziej sucho i słonecznie w południowej części kraju. Chcąc uniknąć największych tłumów najlepiej wybrać się tam w miesiącach krańcowych pory suchej.

Na Borneo i Sumatrze deszcz jest obecny przez cały rok, słabną jedynie w porze suchej. Z kolei w okresie od grudnia do marca należy unikać wyjazdów w tym kierunku, bo to czas największych opadów. Deszcze padają przeważnie po południu powodując znaczne utrudnienie. Ranki są bardzo słoneczne, a przez cały rok ok. 18 zapada już zmrok. Powietrze jest wilgotne przez cały rok. Wyżej położone obszary Jawy są bogate w uzdrowiska, dzięki swojemu korzystnemu klimatowi.

Woda w morzu jest wprost cudowna przez cały rok, nie spada poniżej 26 stopni, a w okresie najwyższych temperatur osiąga 29 stopni. Jednak należy uważać na prądy morskie i rekiny.

Wiza, przepisy wjazdowe

Obowiązek uzyskania wiz turystycznych, służbowych, pobytowych oraz tranzytowych dotyczy wszystkich obywateli polskich, niezależnie od rodzaju paszportu. Obywatele Polski mogą otrzymywać wizy turystyczne przy wjeździe (do 30 dni pobytu na terytorium Republiki Indonezji) w ściśle ustalonych punktach przekraczania granic na lotniskach i w portach morskich (tzw. visa upon arrival). Po przylocie do Indonezji wizy można otrzymywać odpłatnie na lotniskach w Dżakarcie, Medanie, Pekan Baru, Padangu, Surabayi, Manado i Denpasar (Bali). Wizy turystyczne (visa upon arrival) wydawane są także w następujących portach morskich: na wyspie Batam – w portach Sekupang, Balu Ampo Nongsa, Marina Teluk Senimba, na wyspie Bintan – w portach Bandar Bintan Teleni Lagoi, Bandar Sri Udang Lobam, na wyspie Sumatra – w portach Belawan, Sibolga, Yos Sudarso, Teluk Bayur, na wyspie Jawa – w porcie Tanjung Priok (Dżakarta), na wyspie Bali – w porcie Padang Bai, w prowincji Irian Zachodni (Papua Zachodnia) – w porcie Jayapura. Koszt krótkoterminowej wizy turystycznej wydanej po przybyciu do Indonezji wynosi minimum 10 USD, wizy 30-dniowej – ok. 30 USD. Ważność wiz można przedłużać w Indonezji. Przy wjeździe do Indonezji paszport musi być ważny minimum 6 miesięcy. Ubiegający się o wizę wielokrotną musi w momencie złożenia aplikacji legitymować się paszportem ważnym minimum 18 miesięcy. Na żądanie władz imigracyjnych należy okazać bilet powrotny lub bilet na dalszą podróż (posiadanie biletu może być konieczne już w momencie składania wniosku o wizę w Wydziale Konsularnym Ambasady Indonezji w Warszawie). Przy wjeździe do Indonezji nie ma obowiązku wykazania się określoną kwotą pieniędzy bądź deklarowania jej na granicy. Składając wniosek o indonezyjską wizę, należy mieć przy sobie kartę kredytową lub zaświadczenie z banku stwierdzające posiadanie konta bankowego. W przeciwnym razie osoba zapraszająca musi zagwarantować, że zapewni środki utrzymania i opiekę.

Przepisy celne

Nie ma ograniczeń co do wwozu lub wywozu obcych środków płatniczych. Limity dotyczą tylko miejscowej waluty i wynoszą 5 mln RP. Od powszechnie przyjętych standardów odbiega zakaz wwożenia do Indonezji dużych odbiorników telewizyjnych, wież hi-fi, dużych radioodbiorników i magnetofonów. Nie wolno wwozić, wywozić ani mieć narkotyków – grożą za to surowe kary, łącznie z karą śmierci. Obowiązują ograniczenia wywozu miejscowych dzieł sztuki wytworzonych przed 1945 r. oraz ograniczenia i zakazy wywożenia rzadkich gatunków lokalnej fauny i flory. Wątpliwości służb celnych może wzbudzić większa ilość lekarstw, jeśli nie mają one nazw międzynarodowych. Przy wyjeździe z Indonezji nie ma możliwości otrzymania zwrotu podatku VAT.

Ubezpieczenie

Ubezpieczenia komunikacyjne są obowiązkowe, zdrowotne nie są obligatoryjne. Jednak we własnym interesie każdy turysta przybywający do Indonezji powinien się ubezpieczyć ze względu na wysokie koszty usług medycznych w miejscowych szpitalach i klinikach. Niektóre polskie agencje ubezpieczeniowe wydają polisę, która w razie choroby ogranicza się jedynie do pokrywania rachunków za usługi medyczne po powrocie do kraju. Ubezpieczeń tego rodzaju indonezyjskie placówki medyczne nie honorują. Stanowczo zaleca się ubezpieczenia jedynie w takich firmach, które mają własnych wiarygodnych agentów na terenie Indonezji i na bieżąco opłacają świadczone usługi medyczne. Przedstawicielstwo (agent) Warty znajduje się w Singapurze. Należy pamiętać, że w Indonezji nie świadczy się żadnych usług lekarskich bez przedpłaty lub pisemnej gwarancji zapłaty ze strony uznanej firmy ubezpieczeniowej, którą reprezentuje wiarygodny agent na tutejszym terenie.

Szczepienia, służba zdrowia

W Indonezji nie ma obowiązkowych szczepień, co nie oznacza, że nie występują zakaźne choroby tropikalne. Do największych zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych należą: pasożyty układu trawiennego, dur brzuszny, biegunka, gorączka krwotoczna denga (liczba zachorowań wzrasta szczególnie w okresie pory deszczowej, od października do kwietnia), żółtaczka typu A i B, gruźlica. U dzieci szczególnie niebezpieczną chorobą jest polio. Poza dużymi skupiskami ludzkimi występuje znaczne zagrożenie malarią. Przy podróżach poza Jawę i Bali miejscowe władze zalecają szczepienia lub profilaktyczne przyjmowanie lekarstw. Szczególną uwagę należy zwrócić na pojawienie się wśród drobiu i ludzi ognisk ptasiej grypy wywołanych szczepem wirusa grypy H5N1. Przed wyjazdem do Indonezji należy zaszczepić się przeciw zwykłej grypie, co znacznie skraca czas zdiagnozowania ptasiej grypy. Należy unikać kontaktu z drobiem (np. kurczaki, kaczki, gęsi, gołębie) lub dzikimi ptakami, a także miejsc, w których może przebywać drób zakażony wirusem ptasiej grypy (H5N1), takich jak targowiska, fermy drobiu, zakłady przetwórstwa. Wirus jest wrażliwy zarówno na wszystkie rodzaje detergentów, jak i na temperaturę powyżej 70 st. C. Należy często myć ręce.

Zarówno państwowa, jak i prywatna opieka medyczna jest płatna. Poziom usług, zwłaszcza w szpitalach państwowych, jest średni; znacznie lepszy jest w klinikach prywatnych. Koszt wizyty lekarskiej wynosi przeciętnie od 15 do 30 USD (w nagłych i ciężkich przypadkach do 200 USD); koszt jednej doby pobytu w szpitalu – od 15 USD w szpitalu państwowym (np. szpital wydziału medycyny uniwersytetu Indonezja Cipto Mangkusumo w Dżakarcie) do 250 USD w prywatnej klinice. Przeciętny koszt pobytu w szpitalu wynosi 150 USD dziennie, przy czym koszty te nie obejmują opłat za usługi medyczne, badania laboratoryjne i lekarstwa.

Informacje dla kierowców

Międzynarodowe prawo jazdy jest w Indonezji uznawane, jednak przy dłuższych pobytach, ze względu na korzystniejsze ubezpieczenie miejscowe, władze zalecają wyrobienie indonezyjskiego prawa jazdy. Po indonezyjskich drogach mogą się poruszać samochody i motocykle jedynie z indonezyjską rejestracją – turyści wjeżdżający na teren tego kraju własnymi pojazdami są obowiązani wystąpić o zarejestrowanie pojazdu na czas pobytu na indonezyjskich numerach rejestracyjnych. Samochód można wypożyczyć w prywatnych wypożyczalniach na dowolny czas; orientacyjna cena wynosi ok. 30–40 USD dziennie. Wszelkich płatności należy dokonywać w walucie miejscowej.

Podróżowanie po kraju

Szlaki komunikacyjne z wyjątkiem autostrad są zatłoczone i niebezpieczne. Poza stołeczną Dżakartą należy unikać podróżowania samochodem w nocy. Zdecydowanie bezpieczniejsze jest korzystanie z samochodu z wynajętym miejscowym kierowcą. Ruch na drogach jest chaotyczny, czasami wręcz niebezpieczny (kierowcy nie przestrzegają zasad ruchu drogowego).

Bezpieczeństwo

Zagrożenie przestępczością pospolitą w stolicy kraju nie jest zbyt duże. Gorzej wygląda sytuacja w prowincjach archipelagu indonezyjskiego (kradzieże i rozboje). Należy pamiętać o szczególnej ostrożności podczas podróżowania autobusami i autokarami. W ostatnich latach w wielu prowincjach Indonezji dochodziło do zamieszek na tle politycznym, religijnym czy etnicznym. Dotyczy to szczególnie prowincji Aceh (północna Sumatra), w której obecnie trwa proces pokojowy. Poza Aceh do szczególnie niebezpiecznych terenów należą Papua Zachodnia oraz środkowe Sulawesi (Celebes). Należy także unikać podróżowania na wyspy Maluku i do południowego Sulawesi. Z powodu zamieszek etnicznych ograniczono podróżowanie do Papui Zachodniej – trzeba uzyskać specjalne zezwolenie (surat jalan) w kwaterze głównej policji w Dżakarcie lub w regionalnych oddziałach policji w Biak lub Jayapurze (Papua Zachodnia). Uzyskanie zezwolenia może potrwać kilka dni. Po przybyciu do prowincji należy zgłosić się na najbliższym posterunku policji. Przepisom tym nie podlegają dziennikarze, którzy uzyskali zezwolenie wydane przez MSZ Indonezji. Po zamachu bombowym na Bali w 2002 r., w pobliżu hotelu Marriott w Dżakarcie w 2003 r. oraz przed ambasadą Australii we wrześniu 2004 r. podjęto działania mające na celu zwiększenie bezpieczeństwa turystów zagranicznych przebywających w Indonezji. Mimo to wciąż istnieje poważne zagrożenie terroryzmem, na co wskazują wybuchy na Bali 1 października 2005 r. W wyniku trzech eksplozji w turystycznym rejonie Kuta i Jimbaran zginęły 23 osoby. Dlatego w Indonezji należy zachować na co dzień szczególną ostrożność, unikać dużych skupisk ludzkich oraz oddalonych od centrum dzielnic.

Święta

W Indonezji obchodzone są święta islamskie, chrześcijańskie, hinduistyczne i buddyjskie. Święto narodowe Indonezji, Dzień Niepodległości, obchodzone jest 17 sierpnia. W czasie świąt czynne są domy towarowe (z wyjątkiem dwóch wolnych dni na zakończenie ramadanu, kiedy są czynne od południa).

Przydatne informacje

• Z uwagi na dominujący w Indonezji islam oprócz takich wysp, jak Bali, Sulawesi Północne (d. Celebes), Papua Zachodnia i Małe Wyspy Sundajskie, niewskazane jest noszenie skąpych ubrań w dużych skupiskach miejskich, a szczególnie podczas zwiedzania świątyń i miejsc kultu. Wchodząc do meczetów, należy pamiętać o zdejmowaniu butów, natomiast kobiety powinny okryć głowy chustą. Na wyspie Bali podczas zwiedzania świątyń buddyjskich i hinduistycznych należy nałożyć sarong (tkaninę, którą należy owinąć biodra); udostępniany jest na miejscu, najczęściej bezpłatnie.

• Wszystkie domy towarowe są czynne od godziny 10.00 do 22.00 (również w soboty i niedziele). Ceny w domach towarowych są stałe.

• Korzystając z taksówek, należy zwrócić uwagę, czy kierowca włączył taksomierz, i w żadnym razie nie godzić się na przejazd na podstawie tzw. umowy.

• Na terenie całej Indonezji, a w szczególności na prowincji, nie należy spożywać posiłków w tanich restauracjach bądź małych przydrożnych straganach. Bezpieczniejsze są na ogół większe restauracje o odpowiednim standardzie oraz restauracje hotelowe. Ceny usług hotelowych oraz restauracyjnych są znacznie niższe od polskich, natomiast serwis jest na odpowiednim poziomie.

Stolica: Dżakarta
Waluta: rupia indonezyjska (RP); 1 USD = ok. 9000 RP
Język urzędowy: indonezyjski
Inne języki: angielski, niderlandzki, jawajski, lokalne języki etniczne

Źródło: MSZ